နဝင္းေတြထဲက "ကိုး"
နဝင္းဓာတ္သတ္ေတြနဲေန႔
ဆင္းသက္ေရာက္ရွိလာေပမယ့္
ဘယ္လိုမွေတာင္
ေခါင္းျပဴျပီးမၾကည့္လိုက္ႏိုင္ဘူး
ေခါက္ရိုးက်ိဳး နိစၥဒူဝေတြနဲ႔
လံုးလည္ခ်ာလည္ရိုက္လို႔
ဗ်ာမ်ားေနတယ္ေလ။
ထိုေန႔ေလးပဲ
၀၉း၀၉း၀၉မွာ
ရထားမဲ႔ျမိဳ႕ေလးထဲ
ေမွာ္ရထားတစ္စင္း
စတင္အသက္ဝင္လာျပီေလ
ၾကိဳဆိုပါတယ္......
ၾကိဳဆိုပါတယ္......
မင္းေၾကာင့္ သြားလာေရး
အခ်ိဳးေျပေတာ့မွာေပါ့။
ကိုးဂဏန္းညေနခင္း
အိမ္မက္အပိုက္ခြဲကိုး စြဲကိုင္
ကိုအငဲ "ကိုး" နားဆင္
ေရေႏြးခ်မ္း ကိုးခြက္ဆင့္ျပီး
ျမိန္ျမိန္ယွက္ယွက္
ေသာက္သုံးလိုက္ပံုမ်ား
"ငါ" ကို ငါေတာင္
ဂႏၱာဝင္ဆန္ခ်င္စမ္းပါဘိ။
ကိုးရက္ကိုးလႏွစ္ေထာင့္ကိုးခုႏွစ္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ ကိုၾကီးအငဲကလည္း သူရဲ႕ စီးရီးသစ္ကေလးျဖစ္တဲ့ "ကိုး"ဆိုတာကို ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ကိန္းဂဏန္းနံပါတ္ေတြကို သူအေတာ္ၾကိဳက္ပံုရပါတယ္။သူစီးရီးနာမည္ေတြဟာ ဆဌမအာရုံ၊ ခုႏွစ္ေထြအက စသျဖင့္ အကၡၤရာေတြဆိုးမိုးမႈကိုေတြ႕ရွိရပါတယ္။ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ ကိုးဆိုတဲ့ ဂဏန္းဟာ နဝင္းဓာတ္ေဆာင္တဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီ ၀၉.၀၉.၀၉မွာ နံနက္ ၀၉း၀၉း၀၉ မွာေတာ့ ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ နိစၥဒူဝအလုပ္ေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတာနဲ႔ပဲ အဲဒီအခ်ိန္ေလး ဘယ္လိုျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္သြားတယ္ဆိုတာ မသိလိုက္ရပါဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ အားတင္းျပီး ညေနက်ေတာ့ 09:09:09pm မွာက်ေတာ့ နဝင္းဓာတ္ေဆာင္ေအာင္လိုေတာ့ အၾကည္ေတာ္ရဲ႕ အိမ္မက္အပိုက္ခြဲ ကိုး ဆိုတဲ့ ဝတၳဳေလးကိုဖတ္ျပီး ဒူဘိုင္းမွာ ပထမဆံုးစတင္ဖြင့္လွစ္မယ့္ မက္ထရိုထရိန္းကို သတင္းထဲကေနေစာင့္ၾကည့္ျပီး ၾကိဳဆိုလိုက္တယ္။ ၾကိဳဆိုပါတယ္မီးရထားၾကီးေရ လို႔ ကိုးၾကိမ္ကိုးခါ ေအာ္ၾကိဳမိတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ ရထားမဲ႔ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈေတြထဲက အနဲနဲ႔ အမ်ားရံုး ထြက္ႏိုင္ေတာ့မယ္ေလ။ ေနာင္ဆိုလဲ ဘစ္စကားသာ အားကိုးေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေလးရွိလာျပီးေပါ့။ဘုတ္တက္စီၾကေတာ့ ခဏခဏမစီးႏိုင္ဘူးေလ။အေျခခံက်ေနတဲ့ ဖိနပ္လိုလူစားမ်ိဳးက်ေတာ့ ဒီဘုတ္စီးခက အေတာ္ကို ခါးခ်ိတယ္ဗ်။
ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ ကိုၾကီးအငဲရဲ႕ေခြကို အသဲအသန္နားေထာင္ခ်င္တာနဲ႔ပဲ နက္ထဲက ေဒါင္းျပီး နားေထာင္တယ္။သူရဲ႕ မူအတိုင္းပါပဲ သီးခ်င္းေလးေတြက သုံးေလးေခါက္ေလာက္ နားေထာင္ၾကည့္လိုက္မွ သီခ်င္းသံစဥ္ေလးေတြက သူ႔အကန္႔နဲသူ နားထဲဝင္ဆန္႔သြားတယ္။ အရင္ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲၾကီးနဲ႔ စီးေမ်ာလာတာကေတာ့ "အိမ္" ဆိုတဲ့ အပုဒ္ပါ။ကၽြန္ေတာ္ကိုႏိႈက္က သာမရိုးက် ဒႆနေလးေတြကို အသည္းစြဲေတာ့ ဒီသီခ်င္းေလးက ဟက္ထိသြားတယ္ဆိုမလားပဲ။ ေလာေလာဆယ္ေတာင္ ဒီလ အၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းထဲမွာ သြားျပီးခင္းထားလိုက္တယ္။ကဲ "ကိုး" ကို စမ္းနားေထာင္ခ်င္ရင္---ဒါနဲ႔ပဲ အားတင္းျပီး ညေနက်ေတာ့ 09:09:09pm မွာက်ေတာ့ နဝင္းဓာတ္ေဆာင္ေအာင္လိုေတာ့ အၾကည္ေတာ္ရဲ႕ အိမ္မက္အပိုက္ခြဲ ကိုး ဆိုတဲ့ ဝတၳဳေလးကိုဖတ္ျပီး ဒူဘိုင္းမွာ ပထမဆံုးစတင္ဖြင့္လွစ္မယ့္ မက္ထရိုထရိန္းကို သတင္းထဲကေနေစာင့္ၾကည့္ျပီး ၾကိဳဆိုလိုက္တယ္။ ၾကိဳဆိုပါတယ္မီးရထားၾကီးေရ လို႔ ကိုးၾကိမ္ကိုးခါ ေအာ္ၾကိဳမိတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ ရထားမဲ႔ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈေတြထဲက အနဲနဲ႔ အမ်ားရံုး ထြက္ႏိုင္ေတာ့မယ္ေလ။ ေနာင္ဆိုလဲ ဘစ္စကားသာ အားကိုးေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေလးရွိလာျပီးေပါ့။ဘုတ္တက္စီၾကေတာ့ ခဏခဏမစီးႏိုင္ဘူးေလ။အေျခခံက်ေနတဲ့ ဖိနပ္လိုလူစားမ်ိဳးက်ေတာ့ ဒီဘုတ္စီးခက အေတာ္ကို ခါးခ်ိတယ္ဗ်။
အိမ္(အငဲ)
မယုံႏိုင္ဘူး(အငဲ)
ဗ်ဴဟာ(အငဲ)
ကိုး
၁။ငရဲတစ္ပုိင္း
၂။မယုံႏုိင္ဘူး
၃။အမွတ္တရဒဏ္ရာ
၄။ဗ်ဴဟာ
၅။မီးမရွိဳ႕နဲ႕
၆။အိမ္မက္ပုံျပင္
၇။မုဆုိး
၈။ေနာက္ဆုံးမိနစ္
၉။ႀကိဳတင္ၾကံစည္မွု
၁၀။အိမ္
၁၁။ငါ့စိတ္နဲ႕ငါ
၁၂။ငါေသႏုိင္တယ္
ေဒါင္းဖို႔အတြက္ေတာ့............."ဒီမွာ" ယူပါ။
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။
No comments:
Post a Comment