Wednesday, December 30, 2009

ရင္တြင္းျပတိုက္ထဲက လမ္းျပၾကယ္



ေဟာင္းႏြမ္္းသြားတဲ့ ရက္စြဲေလးေတြထဲမွာ နတ္သမီးေလးတစ္ပါး ၾကယ္ေၾကြေတြနဲ႔အတူ ေလာကမ်က္ႏွာျပင္ေပၚကို ေၾကြလြင့္သက္ဆင္းလာတယ္။ အနက္ေရာင္ မိုးသားဇာဝတ္ရုံေအာက္မွာ ၾကီးစိုးခ်ယ္လွယ္ ခံေနရတဲ့ ကမၻာၾကီးအတြက္ေတာ့ တဒဂၤေလးအတြင္းမွာ ၾကယ္ေၾကြအလင္းေရာင္ မႈန္ျပျပေလး ျဖာထြက္သြားတာေတာင္ ရုတ္တရက္ အငိုက္မဲ့ လြတ္လပ္သြားသလိုပါပဲ။ လက္ခနဲျဖာလို႔။

✰✰✰✰✰

ကၽြန္ေတာ့္ဘဝထဲမွာ စြဲလန္းတမ္းတ အမိဆံုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေမေမနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြပါပဲ။ အတိတ္ေတြ လြင့္ထြက္မသြားခင္အထိေတာ့ ထိုအခ်ိန္ေလးေတြကို ႏွေျမာရမွန္းကို မသိခဲ့ဖူး။ဘဝကို လြယ္လြယ္ျဖတ္သန္းႏိုင္ေအာင္ ေပါင္းကူးထိုးေပးခဲ့တဲ့ ေမေမ့ေက်းဇူးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ထိုအခ်ိန္က အမွတ္တမဲ့ေတြပါပဲ။ အခ်ိန္တိုင္း ေမေမရဲ႕ေတြးပူမႈေတြေအာက္ ၾကီးျပင္းလာရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ျငီးေငြ႕မႈေတြ ျပည့္ႏွက္ေနလွ်က္ေပါ့။အေမ့ရဲ႕ဆႏၵ တသားထဲက်ေအာင္ ေနရမႈကို ခါးသီးေနမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့။ ကန္႔လန္႔တိုက္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ အကၽြမ္းတဝင္ ေနခဲ့မိတယ္ေလ။ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ စိတ္ခပ္တိုတိုနဲ႔ ကိုယ္လြတ္ေျမာက္ရာ ေဖြရွာလိုေနတဲ့ အေမ့ပက္ၾကားအက္ကေလး တစ္ခုေပါ့။

အေမကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ပါဘူး။အေမရဲ႕ အရိပ္စစ္ေတြ ေအးျမတယ္ဆိုတာ အေနနီးေနေတာ့လဲ သာမာန္ေရာင္းကုန္တစ္ခုလိုပဲ ေဈးႏႈန္းမၾကီးပါဘူး။ေဈးႏႈန္းလဲ မသိပါဘူး။အေမ့ရဲ႕ျဖဴစင္မႈၾကားထဲ ကိုယ့္အတၱနဲ႔ ကိုယ္ စြန္းထင္းညစ္ေပရင္းကေန လူျဖစ္ရက္နဲ႔ လူလားမေျမာက္ပဲ လုံးလည္ခ်ာလည္ရိုက္လို႔ ဗ်ာမ်ားေနတယ္ေလ။ ပုခက္လႊဲတဲ့ အေမရဲ႕လက္ေတြကေန ထုဆစ္လိုက္တဲ့ အေမ့လက္ရာက ကမၻာၾကီးကိုေတာ့ မကိုင္လႈပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ေနရာတစ္ေထာင့္ကေန အစြမ္းကုန္ ပြင့္အာေနျပီအေမ။

အေမက ေခ်ာတယ္။အေမမွာ ႏွစ္လိုဖြယ္ သြားတက္တစ္စုံရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အေမြမရတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလးလဲရွိတယ္။အေဖနဲ႔တူတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကို ဘာလိုမ်ားအေမရယ္၊ အေမလို အသားျဖဴေအာင္ မေမြးတာလဲလို႔လဲ မၾကာခဏ အျပစ္တင္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဂုဏ္ယူမိတာကေတာ့ အေမရဲ႕ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ဆင္းျပီး ပိတုန္းေရာင္ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြေလ။ ဆံပင္ေလွ်ာ္ျပီးတိုင္း ေျခဖ်ားအထိ ဖ်ာဆင္းၾကေနလိုက္တာ အေမဖဝါးႏုႏုေတြေပၚကို သက္ဆင္းေနေလရဲ႕။အေမက ႏူးညံသိမ္ေမြ႔ေပမယ့္ အားမာန္ျပည့္တဲ့ အေရာင္လက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းနက္နက္တစ္စံုကိုလဲ ပိုင္ဆိုင္တယ္။

အေမက ရိုးသားတယ္။သူက ပီကာဆိုကို မသိဘူး။ဒါေပမယ့္ အိမ္ကို ဘယ္လိုလွေအာင္ ဖြဲ႔တည္ရမယ္ဆိုတာသိတယ္။ အေမ ေလးျဖဴရဲ႕ ကႏၱာရလမင္းကိုလဲ မသိဘူး။သူသိတာ မနက္မနက္ဖြင့္ေနၾက ေတာင္တန္းသာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ ပရိတ္ေခြ။အေမက ဂီတကိုမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ဆိုနီကက္ဆက္ေလး ဝယ္ေပးတယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႔တဲ့။အေမက ကဗ်ာေတြ၊ ကာရံေတြ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြ ဖတ္ျပီးတိုင္း ငတ္ခ်င္ေနတဲ့အေကာင္တဲ့။ သူသိတာ ကၽြန္ေတာ္ပညာရွိၾကီး ျဖစ္ေရးကိုး။ အေမက ကမၻာ့ေဈးကြက္ ဆိုတာမသိဘူး။ သူသိတာ မနက္ျဖန္ ကုန္ေဈးႏႈန္းမတက္ဖို႔ပဲ။ အေမက ဟမ္ဘာဂါေတြ၊ ပီဇာေတြ မလုပ္တတ္ဘူး။အေမ့လက္ရာ ခ်ည္ရည္ဟင္း တခြက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ နတ္သုဒၵါပဲ။

အေမက သေဘာေကာင္းတယ္။အေမ့ကို ေက်ာင္းမွာ ေလာကတ္သန္က်ကြဲတယ္ဆိုျပီး မုန္႔ဖိုးလိမ္ေတာင္ဖူးတယ္။ အေမက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ကို ရီျပီး မုန္႔ဖိုးေတြ ကုန္သြားျပီလား ဆိုျပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးတယ္။သားက ေလာကတ္သန္ၾကီးကိုမ်ား ဘယ္လိုခ်ခြဲလိုက္တာမ်ားလဲသားရယ္တဲ့။ကၽြန္ေတာ္ မုန္ဖိုးရဖို႔သာ သိတာ အေမက ဘီအီးဒီဆရာမ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေမ့သြားတယ္။အဘြားက ေျပာတယ္။နင့္ကိုယ္ဝန္နဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမအျဖစ္နဲ႔ ပူတာအိုကို ေရႊ႕ရမွာ သူ႔ကေလးေလး ဗိုက္ထဲမွာ ရွိေနတာ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ေနရာမွာ ေမြးရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္ဆိုျပီး အလုပ္က ထြက္လိုက္တယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိတဲ့ အရြယ္ထဲက ေမေမက အိမ္မွာေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေပးႏိုင္တဲ့ အရာအားလံုး အေမက ကၽြန္ေတာ္အတြက္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ေလရဲ႕။

အေမက မိုးေငြ႔ေတြေဝေနတဲ့ စက္တင္ဘာထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကို ထားခဲ့တယ္။ထိုေန႕က အျမဲမက္တဲ့အိမ္မက္ရွည္ တစ္ခုပါပဲဲ။အခုထိေတာင္ ေအးခဲစြာ အမွတ္ရမိေနတုန္းပဲ။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ ကိုးတန္း အတန္းတင္ ျမန္မာစာေျဖရတဲ့ေန႔။ မိုးေလးတဖြဲဖြဲနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ အၾကိဳက္ ေအးေအးလူလူ စာေမးပြဲေျဖၾကရတယ္။ ေျဖျပီးလို႔ ေက်ာင္းကဆင္းေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ရံုးခန္းက ကၽြန္ေတာ္ကို လာေခၚတယ္။ ရုံးခန္းထဲမွာ အေဖရယ္၊ အေမ့ေမာင္ ဦးေလးရယ္ ေစာင့္ေနၾကတယ္။သူတို႔မ်က္ႏွာေတြက အျပင္မွာ ရြာေနတဲ့မိုးတိမ္ေတြလို ျပိဳဆင္းညိဳေမွာင္ေနတယ္။အေဖကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ခပ္တင္းတင္းကိုင္ရင္း သား စာေမးပြဲေျဖႏိုင္လား။ ၾကိဳးစားေနာ္။ သူအသံေတြက တိမ္ဝင္လာတယ္။အေဖနဲ႔ အိမ္ျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ အိမ္ကိုမဟုတ္ဘူး။အေမ့အေမ အဖြားအိမ္ကို။

ကၽြန္ေတာ္ အဖြားအိမ္ေရွ႕လဲေရာက္ေရာ ဆီျမင္ရတာက အနက္ေရာင္ဘုတ္ၾကီးေပၚက အျဖဴေရာင္စာသားေတြ။အေပၚဆံုးက အေမ့နာမည္နဲ႔ အသက္ေလ။ကၽြန္ေတာ္မ်က္စိေတြ ဘာမွမျမင္စြမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္ရည္ေတြက ပိတ္ကားတားဆီးလိုက္ျပီေလ။ဒါဆိုရင္ အေမက ကၽြန္ေတာ္ဆီက ထြက္သြားျပီေပါ့။ခ်န္ရစ္သူနဲ႔ က်န္ရစ္ေလသူ ၾကားမွာ ေသျခင္းတရားၾကီးက သြင္သြင္ၾကီး စီးျခားေနျပီေလ။လြတ္က်သြားတဲ့ အသံက အခုမွ ပဲတင္ရိုက္ေနတယ္။ဆရာဦးသုခတို႔လို အေမဆိုျပီး တမ္းတမ္းတတ ရြတ္ဆိုရင္း အေမကဗ်ာေတြ ဖြဲ႔ဆိုရေတာ့မယ္ေလ။ငါေသရင္မငိုရဘူးေနာ္ အေမရဲ႕မွာတမ္းထဲကေန မ်က္ရည္ေတြ သြင္သြင္စီးထြက္ခြင့္ျပဳပါအေမ။ သားငိုခ်င္ေနတယ္။တုန္ရီတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ အေမကိုဖြဲ႔ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေတြ စပ္ဆိုခြင့္ျပဳပါအေမ။

မဆံုးခင္ ေျခာက္လေလာက္ကတည္းက အေမက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ မေနေတာ့ဘူး။ အေဖဆီခြင့္ေတာင္းျပီး အဖြားဆီျပန္ေနတယ္။ေနာက္ျပီး အရင္ထဲက တရားထိုင္ေနတဲ့ အေမ အဲေနာက္ပိုင္း ပိုျပီး စိတ္လာတယ္။အၾကာၾကီး ထိုင္ေနတယ္။ တရားဓမၼသံေတြၾကားထဲမွာပဲ အေမေပ်ာ္ေမြ႔ေတာ့တယ္။ အသိတရားနဲ႔ သူ႔သားေတြကို ဥပကၡာျပဳႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။သူေျဖေနတဲ့ အဘိဓမၼာ ပထမပိုင္းကိုလဲ ေဝဒနာတိုက္ပြဲေတြၾကားကေန ခဲရာခဲဆစ္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ တိုက္သြားႏိုင္ခဲ့တယ္။ သားယုံၾကည္ပါတယ္အေမ အေမ ေကာင္းရာဘုံဘဝေရာက္ေနတယ္ဆိုတာကို။

အေမက ကၽြန္ေတာ့္ရင္တြင္းျပတိုက္ထဲက လမ္းျပၾကယ္တစင္းပါ။ ေၾကြသာက်သြားေပမယ့္လဲ အလင္းေရာင္တန္းအျဖစ္နဲ႔ ဆက္လက္လင္းေနဆဲပါေလ။


✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽

ဝသုန္တည္တဲ့သစၥာ

အေမ.....
နားရွိတဲ့ေနရာကေန ဒီအသံေတြ ၾကားပါေစ။

ေဝးခဲ့တဲ့ရက္လက္ခ်ိဳးေရတြက္ၾကည့္ရင္ေလ တစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္၊
လနဲ႔ၾကည့္ တစ္ရာေျခာက္ဆယ့္ရွစ္လ၊
ရက္နဲ႔ဆို ငါးေထာင္တစ္ရာ့တစ္ဆယ္ပါအေမ။
သကၠရာဇ္ေတြသာျခစားသြားေပမယ့္
အေမ့သားကေတာ့ မာေၾကာတဲ့ေက်ာက္သားေတြလိုေပါ့
ဒီဝသုန္ေပၚ မားမားရပ္လို႔ ေငးေနတယ္အေမ။
အေမေပးခဲ့တဲ့ ဂမၻီရအတတ္ေတြနဲ႔ပဲ
ေမွာ္ဆန္တဲ့ဘဝေတြကို မ်က္လွည့္ျပေနရတာေပါ့။
ဂမူးရွဴးထိုးအသားက်ေနတာ အခုေတာ့
ေလႏွင္ရာလႊင့္လို႔ေမ်ာခဲ့ ၾကိဳးမဲ့တဲ့စြန္ျဖစ္ေနျပီေလ။
အေမ့ရင္ေငြလႈံရင္း ကိုယ္သင္းနံေလးကိုျပန္ရႈိက္ခ်င္တဲ့
စိတ္ခမ္းေကာင္ေလ အခြံမဲ့ေနာင္တေတြနဲ႔
အတိတ္တံေဆြးခြက္ထဲ ပလက္ေမ်ာေနလိုက္တာမ်ား ဆံုခ်ည္ဆန္ခ်ည္ေပါ့။
အဖန္တရာမက ရင္နာလွတဲ့ ေလာကဒဏ္ဟာ
ဇာျခင္ေထာင္ခ်သလို ရင္ခြင္ထဲ သြတ္သြင္းဖို႔ ေခ်ာ့ျမဴေနတယ္။
ေျမြတစ္ေကာင္လို အျမဲတမ္းေခြေနတဲ့ငါ
ေမွာက္လိုေမွာက္ လွန္လိုလွန္ က်င့္ရဖန္မ်ားေတာ့
ေသြးသားေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္းေနျပီေလ။
ဇာတာမွာ အက်ိဳးေပးေကာင္းေပမယ့္
ရာဇဝင္မွာ အေလာင္းလွဖို႔ေတာင္ အေတာ္ၾကိဳးစားရဦးမယ္ အေမ။
အခ်င္းေတြမ်ားခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့
ထပ္တရာပလာတာလို ေက်ာျခင္းကပ္လို႔သြားတာ
အေမ့ရဲ႕ ရင္ခြင္မဲ့သားႏွစ္ေကာင္ပါအေမ။
အမိမဲ့သားေရေဝးငါးလို႔ အားမငယ္ေတာ့ပါလို႔
ကိုယ့္ဘာသာအားေတြေပးေနတဲ့ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္လိုခ်ဥ္တဲ့အေကာင္ပါအေမ။
ဘဝစာမ်က္ႏွာေတြေပၚ သုညေတြကုေဋစီေနဖို႔
တစ္ဆိုတဲ့အစအကၡရာရွာရင္း ေမာပန္းလို႔ေနေပမယ့္
ဟန္ေဆာင္လို႔ ျပံဳးရယ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနဆဲပါအေမ။
ေလာကၾကီးဆိုတာ လံုးဝန္းေနတဲ့ သံသရာဆိုေပမယ့္
ေဒါင္က်က်ျပားက်က် ေနႏိုင္ေအာင္ေတာ့ခင္းက်င္းရမွာပဲေလ။
ငါ့ေစတနာငါမရွိမွသိဆိုတဲ့ ေမ႔ဝမ္းတြင္းစကား
နံရံေတြၾကားကလႊင္စင္လာတဲ့ ပဲ့တင္သံလိုအခုထိေတာင္နာၾကားဆဲပါ။
ျပံဳး၍လည္းကန္ေတာ့ခံေတာ္မူပါအေမ။
ရယ္၍လည္းကန္ေတာ့္ခံေတာ္မူပါအေမ။
ဆိုးမိုက္တဲ့အေမ့ရဲ႕သားဆႏၵကို အခြင့္ေရးေလးေပးေတာင့္တခြင့္ျပဳပါ။
အုတ္ခ်င္းတူေပမယ့္ ဘုရားတည္ေသာအုတ္လို႔
ျမင့္ျမတ္တဲ့အမိဂုဏ္အင္ဟာ မိန္းမသားေတြၾကားေရပန္းစားဆဲပါအေမ။
စၾကာဝဠာကေကာင္းခ်ီးေပးတယ့္ အေမ့အဘိဓမၼာဟာ
ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္အက်ယ္ေဆာင္လို႔ ဖတ္မကုန္ႏိုင္ပါပဲေလ။
မွန္ကန္ေသာတရားေတြသာ တည္ျမဲေနမယ္ဆို
ျဖဴစင္တဲ့အေမ့ေမတၱာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း
သားဥဒါန္းခ်ီရြတ္ဆိုျပေနမယ္ အေမ။
ငါသည္ဤသို႔ အေမ့၏ဂုဏ္၊အေမ့ေမတၱာ၊အေမ့ေစတနာ
ျပန္မွန္းေမွ်ာ္ရင္း အဖန္ငါးရာငါးကမၻာဝယ္
ျပန္ကာတလဲေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္
အေမ့အတြက္သားသစၥာေလ
ကမၻာေျမပံသု သိလာထုလဲ သက္ေသအထူးရွိဆဲပါ။

ဒီပိုစ္ေလးနဲ႔ပဲ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ပါတယ္။လာမည့္ ၂၀၁၀ မွာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအေပါင္း က်က္သေရ မဂၤလာအျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံု ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ။

ဓာတ္ပံုကို အေမဘေလာခ့္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

Friday, December 25, 2009

2009 ကို ျဖတ္သန္းျခင္း

2009 ျဖတ္သန္းခဲ့တာ ဘယ္လိုသိႏိုင္သလဲ............

၁။ သင္ဟာ မိုက္ခရိုေဝ့ဖ္မီးဖိုမွာ ေယာင္ျပီး password ရိုက္ထည့္ေနမိမယ္။

၂။ ဖဲကို တကယ့္ဖဲခ်ပ္နဲ႔ မေဆာ့တာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာသြားျပီ။

၃။ မိသားစု သံုးေယာက္ထဲတင္ ဆက္သြယ္ဖို႔ ဖုန္းနံပါတ္ ၁၅ ခုရွိေနမယ္။

၄။ ခုံခ်င္းကပ္ရက္ အလုပ္လုပ္ေနသူကို ေျပာစရာရွိေနရင္ေတာင္ အီးေမးလ္ပို႔တယ္။

၅။ ကားကို ဂိုေဒါင္ထဲထိုးရပ္ျပီး အိမ္ကလူေတြကို ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းလာသယ္ဖို႔ မိုဘိုင္းနဲ႔ လွမ္းေခၚမယ္။

၆။ တီဗီက ေၾကာ္ျငာေတြက ဝက္ဆိုဒ္လိပ္စာနဲ႔ အြန္လိုင္းကပဲ ေဈးဝယ္ေနလိမ့္မယ္။

၇။ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အမ်ိဳးေတြနဲ႔ Face Book လို Virtual World ေတြမွာပဲ လက္ခံေတြမယ္။


၈။ သင့္ရဲ႕ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ႏွစ္၊ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္က သင္နဲ႔ အတူမရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ဟန္ဖုန္း အိမ္က အထြက္မွာ ပါမလာတာနဲ႕ပဲ သင္ဟာ ထိတ္လွန႔္သြားျပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ အျမန္ယူေတာ့တာပဲ။

၁၀။ အိပ္ယာကထတာနဲ႔ ဘာမွ မစားႏိုင္ေသးပဲ အြန္လိုင္းတက္မယ္။

၁၁။ တဖက္လွည့္ျပီး စျပံဳးေတာ့မယ္။

၁၂။ ဒါကို ဖတ္ျပီး ေခါင္းျငိမ့္ျပီး ျပံဳးေနျပီ။

၁၃။ ေနာက္ျပီး သင္ဒီမက္ေဆ့ခ်္ကို ဘယ္သူေတြကို Forward လုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနျပီ။

၁၄။ အလုပ္မ်ားလြန္းလို႔ ဒီစာမွာ နံပါတ္ ကိုး မပါတာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။

၁၅။ အမယ္.....နံပါတ္ကိုး တကယ္မပါဘူးလားဆိုျပီး အေပၚက စာေၾကာင္းကို ျပန္ဖတ္ေနတယ္။

.........................အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာပါတယ္။ သင္ ၂၀၀၉ ထဲေရာက္ခဲ့တယ္လို႔။


ဘယ္ကေန ဘယ္လို လူတစ္ေယာက္ ပိုလာတာလဲေနာ္????



ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

Wednesday, December 23, 2009

က်ဆံုးျခင္း

ငါ့ေျခလွမ္းတို႔ သြက္လက္ေနတယ္။ငါခ်စ္ေနတဲ့ သူ႔ဆီကို စားစရာအခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ အေျပးလွမ္းလာခဲ့တယ္။တ႔ိုႏွစ္ဦး ရင္ခုန္မႈေတြ ဖလွယ္ရင္း ညေနစာအတူ စားဖို႕ေလ။



မထင္မွတ္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲက သာယာၾကည္ႏူးမႈေလးေတြ လြင့္စင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ငါခ်စ္ေနတဲ့သူက အျခားသူရင္ေငြ႕မွာ သာယာၾကည္ႏူး ေနေလရဲ႕။ငါဒီျမင္ကြင္းကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမွာလဲ၊ ျမင္ရက္ႏိုင္မွာလဲ။ ရင္ထဲဆိုနစ္လာတဲ့ ငါ့ေဝဒနာ ဘယ္သူမ်ားသိႏိုင္မွာပါလဲ။ဒီကမၻာမွာ ငါရွင္သန္လွ်က္နဲ႔ပင္ က်ဆံုးခဲ့ရျပီ။



တစိုက္မတ္မတ္ ၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔ ဆိုက္ေရာက္လာတဲ့ ငါ့ကို တျခားသူရင္ခြင္ထဲက မင္းပုံရိပ္ေတြနဲ႔ စီခ်င္းထိုးလိုက္တာမ်ား ေသေကာင္ေပါင္းလဲ မတတ္ပဲ။ ငါ့နယ္ရုပ္ကေလး မင္းက ဧကရာဇ္မင္းမွ ခ်စ္လို႔ ဘုရင္မအျဖစ္နဲ႔ ငါ့ကို စားသြားျပီကို။ အခ်စ္ကစားပြဲမွာ ငါ့ႏွလံုးသားေတြ အတံုးအရုံး က်ရႈံးခဲ့တာ ေျမၾကီးေပၚရပ္တည္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းတို႔ ယိမ္းယိုင္ျပိဳလဲ သြားမလားပဲ။



ကိုယ္ခ်စ္သူ တျခားရင္ခြင္မွာ နစ္ဝင္ေနတဲ့ အျမင္ေအာက္က ငါလွည့္ထြက္လာမိတယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါရွင္သန္လိုစိတ္လဲမရွိေတာ့ဘူးေလ။ဘာမ်ားထူးဦးမွာလဲ။ဟိုင္းေဝးလမ္းမၾကီးေပၚ ငါ့ေျခလွမ္းတို႔ ဦးတည္ ေျပးလႊား။အားလံုးထားခဲ့ပစ္လိုက္ခဲ့ျပီ အခ်စ္ေလး။ေသခ်ာတာ သိပ္ခ်စ္လို႔၊ မခံႏိုင္ေအာင္ ရူးသြတ္လို႔၊ လိုခ်င္တာ ရႈံးနိမ့္လို႔ ငါအေဝးဆံုးကိုေျပး ......ေျပးသြားမိျပီ။



မ်က္စိေတြမွိတ္ ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားလဲ ထင္လာခဲ့ မင္းတို႔ပုံရိပ္ေတြငါ့မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ မိတၱဴပြားသလို ပြားမ်ားကုန္ျပီ။ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းမဲ့ စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ အတိတ္ပုံရိပ္ေတြ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခုကေတာ့...............

ငါ့ေခါင္းကို ငံု၊ ေျခအစံုေျမွာက္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ တလၾကမ္း ျဖတ္သန္းေမာင္းႏွင္ ေနၾကတဲ့ ဟိုင္းေဝးလမ္းေပၚမွာ ကားေတြၾကား အတင္းတိုးဝင္ ျဖတ္ကူးခဲ့ျပီေပါ့။
မ်က္စိကိုမွိတ္ ေနာင္ဆက္ကူးမည့္ ဘဝအသစ္ကိုေတြးရင္း ငါ့ထံသ႔ို ဦးတည္လာေနေသာ ကားတန္းဆီးသို ဦးလွည့္လိုက္မိေတာ့သည္။

✽✽✽✽✽✽






ဒီကားေလးကို ၾကည့္ရင္း ေခြးေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အျဖစ္ကေလးက သနားဖြယ္၊ ျပံဳးရယ္ဖြယ္ ရိုက္ကူးထားတဲ့ Bridgestone ကားဘီးေၾကာ္ျငာေလးတစ္ခုပါ။ဒီအတိုင္း ဗီဒီယိုဖိုင္ၾကီးပဲ တင္လိုက္တာထက္ ေခြးကေလးရဲ႕ ေနရာဝင္ျပီး ခံစားၾကည့္ရင္း စာဖြဲ႔လိုက္တာပါ။မူရင္းဗီဒီယိုက www.kewego.com ကရတာပါ။

ေနာက္ထပ္ Bridgestone ေၾကာ္ျငာေလးေတြပါ။စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေအာင္ ရိုက္ကူးတတ္တဲ့ ဒါရိုက္တာေတြရဲ႕ idea ကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္ဗ်ာ။ဒီကားေလးေတြ ၾကည့္ရင္း အားလံုးပဲ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။






ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

Saturday, December 19, 2009

အတိုတကာ့ အတိုဆံုးေမတၱာစာ


လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က ...
ကၽြန္ေတာ္မိန္းမရစ .. ၊ အဘိုးအဘြားမ်ားရြာသို႔ ေရာက္ခဲ့၏။

“လူေလး၊ အခု မင္းဘာလုပ္သလဲ”

“ကၽြန္ေတာ္ ပန္းခ်ီဆဲြတယ္ အေမႀကီး”

“လူေလး .. မင္း အိမ္ေထာင္လည္းက်ေနၿပီ၊ ကိုယ္၀ါသနာပါရာခ်ည္းပဲ လုပ္မေနနဲ႔၊ အလုပ္ေလးဘာေလး လုပ္ပါဦး”

အေမႀကီး (အဘြား)သည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စာနည္းနည္းသာ သင္ဖူး၏။ ေခတ္ပညာ မတတ္ေပ။
ကၽြန္ေတာ္ယဲ့ယဲ့ ၿပံဳးမိသည္။

✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽✽

တစ္ေန႔က ရြာမွလူႀကံဳႏွင့္ ဆန္တစ္တင္း အေမႀကီးပို႔လိုက္သည္။ ပဲတီပင္ေပါက္ လက္ေရးႏွင့္ အေမႀကီး၏ စာတစ္ေစာင္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ရ၏။

လူဂေလး
အေမဂ်ီးစဂါးကို နားမေထာင္ဘဲ ဗဂ်ီဘဲ ေရးေနသီ၊
ခေလးလည္း ၄ေရာက္ရပီ၊
အလုပ္ေလးဘာေလးလဲ လုပ္အံုး။
အေမဂ်ီး

ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမွ မၿပံဳးႏိုင္။

ပန္းခ်ီ၀သုန္ရဲ႕ ၀တၱဳတို
(၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ ေမလ၊ မေဟသီမဂၢဇင္း)


"အစားထိုးမရေသာ ျမန္မာ ပန္းခ်ီေက်ာ္ ဝသုန္ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ ………"

A Sketch of WaThone 1



A Sketch of WaThone 2



သူ႔ အေၾကာင္းကို ရိုက္ကူးထားေသာ မွတ္တမ္းတင္ ဗီဒီယိုအားအေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ဝါရွင္တန္ဒီစီ အေျခစုိက္ National Geographic အဖြဲ႔မွ ေအာက္တိုဘာလ (၃) ေန႔တြင္ ဆုခ်ီးျမွင္႔ခဲ႔ေသာ (၅) ၾကိမ္ေျမာက္ ႐ုပ္ရွင္ပဲြေတာ္၌ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ဒါရိုက္တာ ၾကည္ျဖဴသွ်င္ ဒုတိယအႀကိမ္ မွတ္တမ္းတင္ ရုပ္ရွင္ရိုက္ကူးခဲ႔ေသာ A Sketch of Wathone သည္ ပန္းခ်ီ ဝသုန္၏ အႏုပညာ၊ သူ႔ဘဝ ႏွင္႔ မိသားစု အေၾကာင္းကို ရိုက္ကူးခဲ႔ေသာ ဆရာဝသုန္႔ အေၾကာင္း မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ျဖစ္သည္။


"A Sketch of Wathone" profiles Wathone, one of Myanmar's best known painters, as he shares his thoughts on life, art and family. The film is Kyi Phyu Shin's second documentary completed through the Yangon Film School. "A Sketch of Wathone" made its U.S. debut at All Roads in Los Angeles and Washington and will also be screened in Santa Fe.

ကၽြန္ေတာ္က ဆရာဝသုန္ရဲ႕ဝတၳဳတိုေလးကို သေဘာက်လို႔ ေဝမွ်တာပါ။သူ႔အေၾကာင္း အေသးစိတ္ကို အႏုပညာသက္ေသဘေလာခ္မွာ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။

Tuesday, December 8, 2009

ေနဝင္ခ်ိန္ ဇရာအို၏စိတ္ကူး


အခ်စ္
စတင္ေပါက္ဖြားရာမွသည္ ခိုင္မာေသာ သစၥာျဖင့္ ယွက္ႏြယ္ရင္း တြဲလက္ေတြခိုင္ျမဲဖို႔ဆိုတာ အလြန္တရာမွ ခက္ခဲပါသည္။အေၾကာင္းအရင္း မယ္မယ္ရရမရွိဘဲ စိတ္သေဘာထား ကြဲလြဲသြားၾကတဲ့ အတြဲေတြ ကမၻာေျမမွာ ထုနဲ႔ေထး။ ကြယ္ဝွက္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေၾကာင့္ ရတုအဆက္ဆက္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ေနဝင္ခါနီး ဇရာအိုေမာင္ႏံွေတြကလည္း သိန္းနဲ႔သန္း။အိုမင္းမႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲရလာဒ္က ဇရာအိုရဲ႕ သူငယ္ျပန္စိတ္ကူးေလးေတြပါ။

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

ဒီဇင္ဘာ ေဆာင္းတြင္းရက္စြဲ အခ်ိဳ႕မွာေပါ့။ ႏွင္းမႈန္ေတြ ေျပးကပ္လာတဲ့ ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္သို႔ ေငးရင္း သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုးတစ္ေယာက္ မနက္ျဖန္ မဂၤလာသက္ ႏွစ္ငါးဆယ္ ေရႊရတုကို ေတြးရင္း ေပ်ာ္ေနမိသည္။ထိုလာမည့္ေန႔သည္ သူအတြက္ ေပ်ာ္စရာလဲ ေကာင္းႏိုင္သည္။ရင္ခုန္စရာလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ၾကည္ႏူးစရာလဲ ျဖစ္တန္ေခ်ရွိသည္။ စိတ္ပ်က္ညီးေငြ႔ဖြယ္ မရွိမွာေတာ့ အမွန္ေပ။

ႏွစ္တို႔၏ သေဘာသည္ တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုး လြင့္ပါးလာသလို သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုး၏
အသက္လဲ တစ္ေျဖးေျဖး ယိုင္နဲ႔လာသည္။အသက္ ခုႏွစ္ဆယ္တန္း သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုးအတြက္ အရာရာသည္ အားအင္ခ်ည့္နဲ႔လာသည္။သို႔ေပမယ္
မနက္ျဖန္ကား ဘိုးဘိုးအတြက္ ငယ္မူျပန္ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ရာ ငယ္ဘဝအရိပ္ေတြ
ထင္ဟပ္ေစလာႏိုင္သည္။

သားသမီးေတြ အေတာင္စံု၍ သီးျခားခြဲထြက္ကာ ေနရစ္ခဲ့သူ သူ႔အတြက္ ထိုအခ်င္းအရာသည္ ႏွေျမာစရာ နတၳိ။ လြမ္းဆြတ္မႈ ဗလာအတိေပမယ့္ ေရႊရတုကို
သိုးေဆာင္းဘြားဘြားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ မျဖတ္သန္းရမွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္မိသည္။
က်န္ရစ္ခဲ့ၾကေသာ သက္ငယ္အနမ္းမ်ားႏုႏုရြရြ ေမတၱာစကားမ်ားမေဟာင္းႏြမ္းေသာ အၾကင္နာမ်ားပ်ိဳျမစ္တဲ့ ဂရုဏာမ်ားကို စျမံဳျပန္ေနသည္။

သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုးက အရင္ႏွစ္ေဟာင္းက က်င္းပခဲ့ေသာ မဂၤလာရက္ေတြနဲ႔မတူေသာ အသြင္ဆန္းမည့္ ေရႊရတုကို ေနဝင္ေတာ့မည့္ ဇရာအို သူတို႔ေမာင္ႏွံအတြက္ အလြမ္းေတြက်န္ရစ္ေအာင္ ျဖတ္သန္းခ်င္မိသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ရည္းစားဦးကာလ ရင္ခုန္ခဲ့ရာ ပန္းျခံထဲမွ ခံုတန္းေလးမွာ ျဖတ္သန္းခ်င္မိသည္။

ဒီႏွစ္ေဆာင္းသည္ ခါတိုင္းေဆာင္းမ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲစြာ ႏွင္းထူထပ္မႈမရွိျခင္းက သ႔ူအတြက္ ဘုရားသခင္ေပးေသာ ေရႊရတုလက္ေဆာင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဒီေရႊရတုကိုလဲ ပံုမွန္သားသမီးေတြကို လွမ္းဖိတ္ေနၾက။သူတို႔ေတြကပဲ သိုးေဆာင္းဘိုးဘြား ေမာင္ႏွံအတြက္ ႏွစ္စဥ္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ပြဲမ်ား ဖန္တီးကာလက္ေဆာင္ေပးေနၾက ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုအစဥ္အလာကို သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုး ညီးေငြ႔လာသည္။

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

" အခ်စ္ေရ၊ မနက္ျဖန္ မင္းနဲ႔တို႔ ငယ္ငယ္က ေတြ႔ေနၾက ခံုတန္းေလးမွာ ေတြ႔ရင္း တို႔ေရႊရတုကို အမွတ္တရ ျဖတ္သန္းရေအာင္ကြာ။အဲဒီမွာ ေနခင္းေတြ႔ျပီး ညမွ ညစာစားပြဲ လုပ္ၾကတာေပါ့။ငါလဲ ငယ္ငယ္ကလို အဝတ္သစ္ေတြဝတ္ျပီး ေစာင့္ေနမယ္။ မင္းလဲ ငယ္ငယ္ကလို ျပင္ဆင္ျပီး လာခဲ့ေလ။"

"ဒါဆို က်မက ရွင္နဲ႔စေတြခါစ ၁၆ႏွစ္သမီးတုန္းကလို ျပင္လာရမွာေပါ့။ဟုတ္လား။"

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

ေရြရတုေန႔ေရာက္ေတာ့ သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုးက သူစီစဥ္ထားတဲ့ အတိုင္း ၁၆ႏွစ္သားတုန္းကလို ရိႈးစမိုးႏွင့္ ျပင္ဆင္ျပီး သကၠလတ္အေႏြးထည္ၾကီးျခံဳကာ
ပန္းျခံထဲသို႔ ေန႔လည္ေလာက္မွာ ထြက္လာခဲ့တယ္။ဘြားဘြားကေတာ့ မိန္းမသဘာဝ
ငယ္ငယ္ကလို ျပင္ဆင္ေနရဦးမွာဆိုေတာ့ ေနာက္မွ လိုက္လာလိမ့္မည္။ပန္းျခံထဲက ခုံတန္းေလးမွာ ထိုင္ရင္း ရည္းစားဦးဘဝ စေတြ႔ခဲ့ၾကစဥ္က ေပးေနၾက ပန္းစည္းေလးကို လက္ထဲကိုင္ကာ စိတ္ရွည္စြာ ဘြားဘြားကို ေမွ်ာ္ေနမိသည္။

ဤေနရာေလးမွာပဲ သူတို႔ အၾကင္နာေတြ ေဝမွ်ခဲ့သည္။ဘဝမွာ လက္တြဲျပီး အရာရာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ သႏၶိဌာန္ေတြခ်ခဲ့ၾကသည္။သူတို႔ဘဝရဲ႕ တစိတ္တေဒသ ဒီေနရာေလးကို ျပန္လည္ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ကုန္လြန္သြားတဲ့ အိမ္မက္ေတြ ရွင္သန္လာသလိုပင္ ခံစားရသည္။ေန႔အလင္းေရာင္တို႔ ကုန္ဆံုးစျပဳလာေသာ္လဲ သိုးေဆာင္းဘြားဘြား မေရာက္လာခဲ့ေပ။ေရႊရတုကာလလည္း တေျဖးေျဖး ကုန္ဆံုးလာခါနီး၍ သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုးလဲ သို႔ေလာသို႔ေလာ အေတြးမ်ားျဖင့္ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

သိုးေဆာင္းဘိုးဘိုး အိမ္ေရွ႕အေရာက္တြင္ အိမ္အဝမွာ ငယ္စဥ္ ၁၆ႏွစ္သမီးတုန္းကလို ျပင္ဆင္ထိုင္ေစာင့့္ေနသည့္ ဘြားဘြားကိုေတြ႔ေတာ့

"မင္း ဘာလို႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကို ေရာက္မလာတာလဲ။"

ဘြားဘြားက ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲမ်ား ဆိုးထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းစူစူျဖင့္ ငယ္တုန္းကလို
ခၽြဲႏြဲ႔ေျပာလိုက္သည္။

"ေမေမဆူမွာ စိုးလို႔ပါ ကိုကို။"

✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦

✍ ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ အဂၤလိပ္ဟာသေလးကို အေျချပဳရင္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘိုးဘိုးနဲ႔ ဘြားဘြားတို႔ရဲ႕ မျဖတ္သန္းႏိုင္ခဲ့ရတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ေရႊရတုေလးကို အမွတ္ရစြာျဖင့္ ေရးခ်ယ္သီကုံးလိုက္ပါတယ္။လြမ္းေဆြးမႈတို႔ကို ျပံဳးေပ်ာ္ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္ အဆံုးသတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

Monday, December 7, 2009

အိမ္


အိမ္ - ဓီရာမိုရ္

အိမ္( ဓီရာမိုရ္ )

ကမာၻေျမမွာ ခိုလွံဳရာ ေခၚဆိုတဲ့ အိမ္
ရံေရြေတာ္ ထပ္ဝါစြာ ဆင္စြယ္နန္းအိမ္
က်ဴထရံေတြ ကာရံကာ ဓနိမိုးအိမ္
ႏွလံုးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလည္းအိမ္

အိမ္တစ္အိမ္မွာ မွီတည္ရာ ဘာသာတရားေတြ
ကမာၻေျမမွာ ျဖဴစင္စြာ အၾကင္နာမ်ားေဝ....
ပိုင္ဆိုင္ရာ တြယ္တာရာ ဒီရင္ေသြးေတြ
ဆည္းလည္းသံ လွိဳက္ခတ္ေစ ဒီခ်စ္ျခင္းေတြ...

♪♫♪ ကေလးေလးေတြ ေႏြးေထြးဖို ့ေလ
ကမာၻေျမမွာ အိမ္တစ္အိမ္တည္ေဆာက္ၾကမယ္ေလ...
♪♫♪ ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ ျငိမ္းေအးျခင္းေတြ
ကမာၻေျမမွာ ညင္သာစြာ စီးဆင္းဖို ့ေလ...

အိမ္အျပင္မွာ ဝါပင္ေတြ ကိုယ္တိုင္စိုက္မယ္
ကိုယ္တိုင္ငင္ ဝါခ်ည္မွ်င္ ဖ်င္တဘက္ရယ္..
အိမ္အျပင္မွာ ကိုယ္တိုင္ထြန္ ကိုယ္တိုင္စိုက္တဲ့
စပါးရိတ္ခ်ိန္ ၀ိုင္းဖြဲ ့မယ္ ဆန္အရက္ရယ္...

ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္အျပင္မွာ ကဗ်ာေတြ ရြတ္မယ္
လာပါကြယ္ အိမ္အျပင္မွာ ဂစ္တာတီးမယ္
ရင္ခြင္မွာ ၾကင္နာသူခ်ိဳအနမ္းရယ္
ခ်စ္မိတ္ေဆြ စည္းခ်က္ညီ အတူတူကမယ္

♪♫♪ ကေလးေလးေတြ ေႏြးေထြးဖို ့ေလ
ကမာၻေျမမွာ အိမ္တစ္အိမ္ ေဆာက္ၾကမယ္ေလ...
♪♫♪ ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ ျငိမ္းေအးျခင္းေတြ
ကမာၻေျမမွာ ညင္သာစြာ စီးဆင္းဖို ့ေလ....

ရင္ခြင္မွာ ရွင္သန္ရာ မွီခိုရာ အိမ္တစ္အိမ္ကို
ကမာၻေျမမွာ တည္ေဆာက္ၾကမယ္...
အေဆာင္အေယာင္ေတြ မဆင္ရင္ေစ ရင္ခြင္အိမ္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ဒဏၰာရီရာဇ၀င္လို ၀ိညာဥ္အိမ္ စိန္စီရာ ရတနာျခယ္ သိဂၤါရီအိမ္.....

တေစ ၱတစ္ေကာင္ ဟန္ေဆာင္သလို မာယာကင္းမဲ့
မနာလိုတဲ့ မစၦရိယ ခ်ည္ေႏွာင္မွဳမဲ့
ကံစီရင္ ယံုၾကည္စြာ ကမာၻေျမမွာ
တို ့အိမ္ ငါတို ့အိမ္
ရဲရင့္လိုက္ ခ်စ္တဲ့ အိမ္ တို ့ေဆာက္ၾကမယ္...

♪♫♪ ကေလးေလးေတြ ေႏြးေထြးဖို ့ေလ
ကမာၻေျမမွာ အိမ္တစ္အိမ္ကိုေဆာက္ၾကမယ္ေလ...
♪♫♪ ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ ေႏြးေထြးျခင္းေတြ
ကမာၻေျမမွာ ညင္သာစြာ စီးဆင္းဖို ့ေလ...

................... ♪♬♩♫ ...................

ငါတို႔အိမ္ - ဓီရာမိုရ္
ေတးေရး - အ႐ိုး

ငါတို႔အိမ္(ဓီရာမိုရ္)

အိမ္ေခါင္မိုးက မိုးမလံုလည္း … ငါတို႔လံုးဝ စိတ္မကုန္ပါ …
ေရခံခြက္ေအာက္ မိုးစက္တေပါက္ေပါက္ က်သံဟာ … တြံေတးႀကီး ေတးသံလား …
အေမဆင္ျမန္းတဲ့ နန္းေဆာင္အို ကိုေရႊသၾကားမင္း ဗိမၼာန္မို႔ …
စင္တင္ဇာတ္ထုတ္ထဲက အေကာင္းစားတိုက္အိမ္ … တစ္လံုးနဲ႔ မလဲပါဗ်ိဳ႕ …
ေရႊေျမအိုးမည္း ႏႈတ္ခမ္းရယ္တို … ဆာေနၾကတဲ႔ ၀မ္းေတြစို …
အခုရထားတဲ႔ ေလာကစည္းစိမ္ … နတ္ျပည္နဲ႔ မလဲဘူး …

♫ အေမ ေကာက္ညွင္းဆန္ လက္တစ္ဆုပ္ေပါင္း ႏွမ္းေထာင္းရင္ …
နတ္ေပးတဲ့ ၾသသဓေဆး
အတိတ္ အနာဂတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္မွာ …တို႔ အိမ္က မခြဲေၾကး …
ပညာမတတ္ ဉာဏ္နည္းတဲ႔ ဆင္းရဲသားေတြလို႔
ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးစိတ္မဆင္းရဲဘူးေဟ့ တို႔အိမ္
တစ္ေခါက္ေလာက္ မင္းလာၾကည့္ေတာ့ … သူငယ္ခ်င္း …

မဟာေဂါဏ ဘို႔လည္ေထာင္ … စူဠေဂါဏ ေနာက္အငယ္ေကာင္ …
အတူတစ္က်င္းထဲစားတဲ႔ တို႔ရဲ႕ႏြားႏွစ္ေကာင္ … အေမ႔ရဲ႕ သားေတာ္ေမာင္ …
မဟာအႏၶအစ္ကို႔နာမည္ … စူဠအႏၶ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ …
အႏွိမ္ခံ ေတာသားေက်ာမြဲ ဦးေႏွာက္နည္းလည္း … အေမ့ရဲ႕ အားေတြပဲ …
ညီမေလးက ႏွီးထိုင္ျဖာ … အဘက ေဆးတစ္ဆံုဖြာ …
ေမွာင္ရီလရိပ္ေအာက္က တိတ္တဆိတ္ညေတြမွာ …
အေမ့ရဲ႕ တရားသံနာ …
လူဟာဘယ္ေလာက္ထိ အသက္ရွင္လဲ
ဘယ္ေလာက္အမ်ားဆံုး ရႏိုင္လဲ အခုရထားတဲ႔ ေလာကစည္းစိမ္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ၿမဲမလဲ

လူဟာ ေလာဘတရားနဲ႔ ငရဲလမ္းသြားတဲ႔ … ဒုကၡယက္ေကာင္မ်ား …
အတိတ္ အနာဂတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္မွာ … တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲၾက …
ပညာမတတ္ ဉာဏ္နည္းတဲ႔ ဆင္းရဲသားေတြလို႔ …
ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ လက္ခံမလား … စိတ္မဆင္းရဲဘူးေဟ့ တို႔အိမ္ …
တစ္ေခါက္ေလာက္ မင္းလာၾကည့္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း …

................... ♪♬♩♫ ...................

ကၽြန္ေတာ္ ဒီသီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ျပီး အရမ္းကို အိမ္ကိုလြမ္းသြားတယ္ဗ်ာ။ သီခ်င္းစာသားေလးေတြပါ နားဆင္ရင္း ဖတ္လို႔ရေအာင္ထည့္ေပးထားပါတယ္။ အိမ္သီခ်င္းေတြ နားဆင္ၾကသူအေပါင္း သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ အိမ္ေလးေတြနဲ႔ ေတြ႔ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။

ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။


Friday, December 4, 2009