Saturday, November 27, 2010

ဖိုးသူေတာ္ ဦးမင္း ႏွင့္ လူဦးမင္း

ငယ္စဥ္ေက်ာင္းေနအရြယ္တုန္းက သင္ခဲ့ရဖူးသည့္ ကြမ္းအေၾကာင္းေရးစပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးႏွစ္ပုဒ္ အေၾကာင္းကို “ငယ္ဘဝမွာမွတ္မိေသာကဗ်ာမ်ား”ဆိုတဲ့ တက္ပိုဒ္ေလးမွာ ထည့္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီကြမ္းယာ၊ ကြမ္းေသြးအေၾကာင္း အျပိဳင္ေရးဖြဲ႔ခဲ့ၾကတဲ့ လူဦးမင္းႏွင့္ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းတို႔ကို လူတိုင္းနီးပါးေလာက္က သူတို႔အေၾကာင္းႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး အျပိဳင္ေရးစပ္သီကုန္းခဲ့ၾကေသာ အျခားေသာကဗ်ာေတြကို ေသခ်ာမသိၾကေပမယ့္ လူဦးမင္းရယ္၊ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းရယ္ လို႔သာဆိုလိုက္ရင္ျဖင့္ အကုန္နီးပါးသိၾကဖူးမွာပါ။ (ကၽြန္ေတာ္လဲ အတူတူပါပဲ။) သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ျမန္မာတို႔ရဲေနာက္ဆံုးနန္းဆက္ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္မွာ အေတာ္ေလးကို အမည္ေက်ာ္ၾကား ဂုဏ္သတင္းထြားခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာ့စာဆိုေတာ္ၾကီးေတြထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ ျမန္မာကဗ်ာစာဆိုႏွစ္ဦးပါပဲ။
ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း
ခတ္ရင္းစြယ္စံု စိန္ေတာင္ႀကီးႏွင့္-ခ်ီ ေတာင္သူႀကီးရုပ္ဖြဲ႔ ဒံုးခ်င္းေရးသူ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း၏ ေမြးဌာနီမွာ မိတၳီလာကန္ေအာက္ ပင္းတလဲျမိဳ႕အနီး ေရေဝရြာ ဖြားရာဇာတိျဖစ္သည္။ ငယ္အမည္မွာ “ေမာင္မင္း” ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဖိုးသူေတာ္အျဖစ္ေနရာ ငယ္နာမည္မေပ်ာက္ပဲ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းဟု အမည္ထင္ရွားေလသည္။ အမရပူရျမိဳ႕ ပုဂံမင္း၊ မင္းတုန္းမင္းတိုရဲ႕ ဘၾကီးေတာ္ ရတနာပူရ စတုတၳမင္းတရားၾကီး (စစ္ကိုင္းမင္း) လက္ထက္တြင္ စာတိုေတာ္အျဖစ္ျဖင့္ ဝင္ထြက္ခစားရသည္။ စာဆိုေတာ္ လူဦးမင္းႏွင့္ အခ်ီအခ်ဆိုရ ေရးရသည္။ကုန္းေဘာင္ ေ႐ႊဘိုမင္းတရားႀကီး လက္ထက္အထိ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းသည္ ေတးထပ္၊ ခြန္းေထာက္၊ သျဖန္၊ ေလးခ်ိဳးၾကီး၊ ရတု၊ ဒံုးခ်င္းမ်ားကို ေရးသားဖြဲ႔ဆို သီကုန္းေလ႔ရွိသည္။
ေရေဝရြာကို ႏႈတ္လႊတ္ “ရေဝ”ဟု အေခၚမ်ားၾကသည္။ ေရွးက ယင္းအရပ္၌ မိုးရြာသြန္းသည့္အခါ ေတာေရေတာင္ေရမ်ား ျပည့္လွ်ံတက္လာရာ အေရွ႕ဘက္ မိတၳီလာကန္အေရာက္ စီးဆင္းသြားသည္။ထုိအရပ္မွေန အေရွ႕အေနာက္သို႔ ေရမ်ားခြဲေဝ စီးဆင္းသြားၾကသျဖင့္ “ေရေဝအရပ္”ဟုေခၚေၾကာင္း မွတ္သားရေပသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၉၉-ခုႏွစ္တြင္ ကုန္းေဘာင္ေ႐ႊဘို မင္းတရားႀကီး နန္းတတ္၍ ဥကင္သမဂၤလာ အခမ္းအနားဖြင့္ေသာအခါ အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးစာဆိုေတာ္ဦးမင္း၊ ဝက္မစြတ္ၿမိဳ႕စား ဒုတိယ န၀ေဒးတို႔ႏွင့္အတူ ဘုန္းေတာ္ဖြဲ႔ ရတုမ်ားကို အၿပိဳင္ ေရးသားဆက္သြင္းရသူျဖစ္သည္။
လူဦးမင္း
သကၠရာဇ္ ၁၁၆၂ ခုႏွစ္ တေပါင္းလဆန္း ၅ ရက္ အဂၤါေန႔ဖြားျမင္သည္။ဇာတိမွာ ေရႊဘိုျမိဳ႕ ေျမာက္လက္အရပ္၊ ေရွးအေခၚ ငါးရာနဲ၊ ယခုအေခၚ ငရနဲဇာတိျဖစ္သည္။ငယ္မည္မွာ ေမာင္စံရႊင္ ျဖစ္ျပီး မယားမွာ ငရနဲျမိဳ႕သူ မခက္ျဖစ္သည္။
အမရပူရ ဒုတိယျမိဳ႕တည္ ကုန္ေဘာင္မင္းတရားလက္ထက္ ေနမ်ိဳးသီရိေက်ာ္ထင္ ဟူေသာဘြဲ႔အမည္ျဖင့္ ကြမ္းဖိုးစား၊ ကြမ္းဖိုးထိန္းအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရသည္။
ပုဂံမင္းတရားလက္ထက္ ေယာက္ဖမင္းသား ေမာင္ေက်ာက္လံုးက ကြမ္းဖိုးထိန္း ေနမ်ိဳးသီရိေက်ာ္ထင္ကို သနားေတာ္မူပါမည့္အေၾကာင္း သံေတာ္ဦးတင္ရာ ခြင့္သနားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ မင္းသားေမာင္ေက်ာက္လံုးႏွင့္ အတူေနရသည္။ေနာင္ ေတာင္ငူ၊ ေရႊက်င္သို႔ စစ္ခ်ီရာ လိုက္ပါရ၍ ေရႊက်င္ျမိဳ႕၌ ေခတၱေနရသည္။
ေနာက္ မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီးလက္ထက္ေတာ္၌ အိမ္ေရွမင္းတပ္မင္းေတာ္တြင္ ခစားရသည္အခါ ေနမ်ိဳးသခၤယာဘြဲ႔အမည္ျဖင့္ နာခံေတာ္ရာထူးကို သနားေတာ္မူ၍ ရိကၡာေတာ္လစားမ်ားျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ခံရသည္။
စာဆိုေတာ္ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းဆက္သြင္းသမွ် ေဒြးခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဴး၊ ေတးထပ္၊ ခြန္းေထာက္၊ သျဖန္၊ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔၊ ေလးခ်ိဳးၾကီး၊ ဒံုးခ်င္း၊ ၁၂ရာသီဖြဲ႔ေသာ သီခ်င္း၊ ကဗ်ာမ်ားကို ဖတ္ေလွ်ာက္ရသည္။
မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ေလးခ်ိဳးၾကီး၊ ေတးထပ္၊ ခြန္းေထာက္၊ သျဖန္၊ ၁၂ရာသီဖြဲ႕၊ ေဒြးခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳး၊ သီခ်င္းမ်ားကို ေရးသားေလ႕ရွိသည္။၁၂၃၃ ခုႏွစ္ အသက္ ၇၁ႏွစ္မွာ အဖ်ားေရာဂါႏွင့္ အနိစၥေရာက္ရသည္။
လူဦးမင္းအနိစၥေရာက္သည့္အခါ ဝတ္လွ်က္ရွိေသာ အကၤ်ီအိတ္ထဲမွ ထန္းရြက္စာလႊာေလးတစ္ခု ေတြ႕ရသည္မွာ-
“အဇၨတေဂၢ၊ ေန႔ေရလို႔ လြမ္း။
ႏွမေမာင့္ကိုခ်စ္တာျဖင့္ နည္းရစ္ေတာ့ဝမ္း။”
ထိုစာလႊာေလးကို က်န္ရစ္သူေဆြးမ်ိဳးတို႔က လူဦးမင္းဇနီးကိုေပး၍ လူဦးမင္း၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိဳး သျဖန္းေလးကို သူဇနီးသည္က ေကာင္းစြာသိမ္းဆည္းထားေလေတာ့၏။
လူဦးမင္း၏အေၾကာင္းကို စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ ေညာင္ပင္သာဆရာၾကီး သူေတာ္ဦးပုည မိန္႔ခ်က္မွာ ရတနာပူရ စတုတၳျမိဳ႕တည္ ဘၾကီးေတာ္မင္းတရားၾကီးလက္ထက္ေတာ္တြင္ မံုေရြးဆရာေတာ္ေမတၱာစာကို သကၠရာဇ္ ၁၁၈၉ ခုႏွစ္ နယုန္လဆန္း ၃ ရက္ တနလၤာေန႔တြင္ ေရးစီ၍ျပီးသည္။ ေနာက္တေန႔ နယုန္လဆန္း ၄ ရက္တြင္ ဘၾကီးေတာ္မင္းဆီသို႔ ဆက္သြင္းရာ ေဖာင္ေတာ္ဦး စႏုေဆာင္တြင္ စံေတာ္မူေနစဥ္ ညီလာခံမူးမတ္အေပါင္းတို႔ေရွ႕တြင္ ေရႊတိုက္အတြင္းဝန္မင္းၾကီး မဟာသက္ေတာ္ရွည္ ဆက္သသည္။ သံေတာ္ဆင့္ မင္းေက်ာ္သီရိ ၊ ငယ္မည္ ေမာင္ရႊင္ဟု ဖတ္ေလွ်ာက္ရသည္ဟု မိန္႔သည္။ ထိုေမာင္ရႊင္ဆိုသူမွာ ေမာင္စံရႊင္ ေခၚ လူဦးမင္းျဖစ္ေပသည္။
ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းႏွင့္ လူဦးမင္းတို႔ ေက်ာ္ေစာေသာအခါသည္ကား ဘၾကီးေတာ္မင္းတရား နန္းမေတာ္မယ္ႏုတို႔ လက္ထက္က စလာေပသည္။
ထိုလက္ထက္ေတာ္က ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းႏွင့္အတူ စာဆိုေတာ္အမႈကို ထမ္းရြက္ရေသာေၾကာင့္ လူေမာင္မင္း ဟုေခၚတြင္ေစရန္ အမိန္႔ေတာ္မွတ္ေတာ္မူသျဖင့္ လူေမာင္မင္း ဟု ထင္ရွားျခင္းျဖစ္သည္။
ရတနာပူရအင္းဝျမိဳ႕ နန္းမေတာ္မယ္ႏု ေတာင္ေလသာ၌ ညအခါလသာတြင္ စံေတာ္မူေနစဥ္ ဦးမင္းႏွစ္ပါးအား “ေမာင္မင္းတို႔ စာဆိုရမည္။ သူေတာ္ဦးမင္း စာခံတာကို လူဥိးမင္းက စာ အုပ္ရမည္”ဟု မိန္ေတာ္မူသျဖင့္-
သူေတာ္ဦးမင္းက - ကု႑လာ ဒုမၼာကေပါ။
လူဦးမင္းက - ဂုေမၻာဂုမၻီႏွင့္ တပသီဇာဓိုရ္ဝိတ္ကယ္တို႕ ေဆးၾကိတ္တဲ့ေတာ။
ေနာက္တေန႔ နန္းမေတာ္ၾကီးက ပဲျဖဴျပဳတ္ကေလး ပြဲေတာ္တည္ေနရင္း
“ဆရာၾကီးတို႕ ပဲျဖဴကေလးသည္ ငါတို႕ႏိုင္ငံကသာထြက္လို႔သာ။ တစ္ပါးႏိုင္ငံကထြက္ရင္ ပဲတစ္ျပည္ ေရႊတစ္ၾကက္ဥတန္တယ္။ အလြန္မွ စားလို႔အရသာရွိေပတယ္။ လူေမာင္မင္းက စာခံ၊ သူေတာ္ဦးမင္းက စာအုပ္ စာဆိုရမည္။ ”
လူဦးမင္း- ပဲကေလးက စိမ့္လိုက္တာ၊ ေျပာစရာ ရဘူး။
သူေတာ္ဦးမင္း- ညအခါ လသာကို ေတာ္သံုးတယ္၊ ေလပုန္းကျမဴး။
နန္းမေတာ္ၾကီးလဲ ရယ္ေတာ္မူ၍ ဆုေတာ္မ်ားေပးေတာ္မူသည္။
ထားဝယ္ျမိဳ႕ဝန္က မယ္ကယ္ႏွစ္ကို လွပစြာျပဳလုပ္၍ နားပန္ေတာ္ ဆက္သရာ ထိုနားပန္းေတာ္ကို စာဆိုေတာ္ ေလးဦး စာဆိုေတာ္မူျပီးမွ ပန္ေတာ္မူမည္ ဟု မိဖုရားၾကီးမိန္႔ေတာ္မူခ်က္အရ ပထမအပိုဒ္ကို လူဦးမင္း၊ ဒုတိယအပိုဒ္ကို ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း၊ တတိယအပိုဒ္ကို ရကန္ဆရာၾကီး ဦးတိုး၊စတုတၳအပိုဒ္ကို ရကန္ဖ်က္ဆရာ ဦးလန္း စာဆိုေတာ္ ေလးဦးက အလွည့္က် ႏႈတ္ျဖင့္ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္မွာ -
လူဦးမင္း။ ။ ဆင္ေတာ္ရန္ ပန္နားကပ္၊ ေက်ာက္ျမတ္ကတဲ့ မျခယ္၊
ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း ။ ။ သေဘၤာပါ မယ္ကယ္ႏွစ္မွာ၊ နတ္ယစ္သည့္ႏွယ္၊
ရကန္ဦးတိုး။ ။ သီလကုတ္ ေၾကာင္ၾကိဳးသြယ္၊ စံပယ္တင္ျခယ္သန္း၊
ရကန္ဖ်က္ဦးလန္း။ ။ ေရႊဥဘာ ေရာင္ျခည္ေဝွ႔တယ္၊ နန္းေမ့ဆင္ပန္း။
ရုတ္ျခည္းေပၚ၍ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ မဆိုင္းမတြ ေလွ်ာက္ဆိုၾကလွ်င္ မိဖုရားေခါင္ၾကီး အလြန္ဝမ္းေျမာက္ေတာ္ မူပါသျဖင့္ နားပန္းေတာ္ ဆင္ျမန္းေတာ္မူျပီးလွ်င္ စာဆိုေတာ္ ေလးေယာက္တုိ႔ကို ဝတ္စံုတစ္စံုစီႏွင့္ တစ္ပိႆာရွိ ဒိုင္ခြက္တစ္ခြက္စီ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူေလသည္။
ဆက္ရန္
......
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

Friday, November 19, 2010

စေနခ်စ္သူ


စေနခ်စ္သူ - သုေမာင္

စေနေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း - M ၁၀၄

“နာမည္ကေလး သိပါရေစ”
“......................”
“အျဖဴသက္သက္ ထင္ပါရဲ႕”
“အျဖဴေရာင္ဆိုတာ ဘာေရာင္တင္တင္ အရာထင္တယ္၊ ေခၚခ်င္သလို ေခၚရမလား”
“မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔....”
“နာမည္ေမးတာ ေႏွာင့္ယွက္တာတဲ့လား”
“ဆရာနဲ႔ တိုင္လိုက္မယ္....”
“ပဲ့ပါသြားတာက်ေနတာပဲ...”
“နာမည္သိေတာ့ ဘာလုပ္မွာတုံး...”
“သိခ်င္လို႔ေပါ့”
“သိၿပီးေတာ့ေကာ ဘာလုပ္မွာတုံး...”
“ေခၚခ်င္လို႔ေပါ့”
“ေခၚၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္မွာတုံး...”
“ `ဒီကကို´စကားေျပာခ်င္လို႔ေပါ့”
“ဒီကလို႔ မေျပာပါနဲ႔ နာမည္ရွိတယ္...”
“ဘယ္သူကေလးတဲ့တုံးကြယ္”
“သိဘူး...”
“ဟယ္.... ဆန္းတယ္ေနာ္၊ နာမည္က သိဘူးတဲ့၊
ဒီတစ္ခါပဲ ၾကားဖူးေသးတယ္”

တနဂၤေႏြေန႔
လွည္းတန္းေစ်း

“ေဟ့- သိဘူး”
“အို- ဘယ္လိုလဲ”
“ `သိဘူး...´ဆိုလို႔၊ `သိဘူး´ေခၚတာပဲ”
“ဘယ္သူက ေျပာလို႔လဲ”
“မေန႔က နာမည္ေမးေတာ့`သိဘူး´ဆို”
“ေၾကာင္လိုက္တာ”
“ဒါျဖင့္... မဟုတ္ဘူးေပါ့”
“ဘယ္လိုလဲ ဒါေစ်းလယ္ေကာင္ရွင့္...”
“သူမ်ားေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ”
“တျခားစီပဲ”
“အတူတူပါပဲ...”
“သြားစမ္းပါ”
“ဘယ္ကိုလဲ”
“ငရဲျပည္...”
“အတူလိုက္မွာလား ”
“၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္”
“သူတို႔ကေတာ့ ထင္ၾကမွာပဲ”
“ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ ျပန္ေတာ့မယ္”
“ဘယ္ကိုလဲ”
“အေဆာင္ကိုေပါ့”
“လိုက္ပို႔မယ္ေလ”
“လိုပါဘူး”
“အဲဒါျဖင့္ အဲ့ဟိုစာအုပ္ၾကားထဲ ညႇပ္ထားတဲ့ ေဒါနခက္ကေလး
အမွတ္တရေပးခဲ့ပါလား”
“ဟီဟိ...”
“ဘာရယ္တာလဲ”
“ယူခ်င္ ယူထားေလ၊ အဲ့ဒါ ေဒါနခက္ ဟုတ္ဘူး...၊ တို႔စားဖို႔ ၀ယ္လာတာ၊ နံနံပင္ ေတြရွင့္...”
“မထူးပါဘူး။ အဲဒီနံနံပင္ေတြပဲ ေပးခဲ့ပါေတာ့”

တနလၤာေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း - M ၁၀၄

“မေအးမယ္”
“ဟဲ့-ပလုတ္တုတ္”
“လန္႔သြားသလား”
“တို႔နာမည္ သူဘယ္လိုလုပ္သိလဲ”
“ဒီလိုဒီလိုေပါ့”
“မေက်နပ္ပါဘူး”
“ဘာလို႔လဲ”
“မသိေစခ်င္ဘဲ ဘာလို႔သိရတာလဲ...”
“ျမားနတ္ေမာင္က ေျပာျပလို႔”
“ေအာ့... ေအာ္...”
ျမားနတ္ေမာင္ရွိတာ သူလည္းသိသားပဲ၊ လတ္စသတ္ေတာ့”
“အက်အနေကာက္လိုက္တာ...၊ ကဲပါ ေျပာ... တို႔နာမည္ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ...”
“မေန႔က ေဒါနခက္ညႇပ္ထားတဲ့”
“နံနံပင္ေတြပါ ဟီဟိ”
“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ အဲ့ဒီနံနံပင္ေတြ ညႇပ္ထားတဲ့ စာအုပ္မွာ ေရးထားတာ ေတြ႕လို႔ေပါ့”
“မ်က္စိကလည္း က်ီးကန္းလိုပဲ”
“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ ကိုယ္က... အ႐ုပ္ဆိုးတယ္ေနာ္”
“မဆိုးပါဘူး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ၾကည့္ရင္ ေဇာ္ဝမ္းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔”
“ဟုတ္လား၊ ကိုယ္က ေဇာ္ဝမ္းလိုပဲ အသံေကာင္းလား”
“ဒါေပမဲ့ အေဝးက နားေထာင္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္”
“ေနာက္ကို သီခ်င္းမဆိုေတာ့ဘူး”
“ဘာလို႔လဲ”
“အေဝးႀကီးမွ မသြားခ်င္ဘဲ”
“အလဲ့”

အဂၤါေန႔
တကၠသိုလ္မ်ား ဗဟိုစာၾကည့္တိုက္

“မေအးမယ္က စာဖတ္ဝါသနာပါသလား”
“..............”
“စိတ္ဝင္စားေနလိုက္တာ ဘာစာအုပ္လဲ”
“စံေရႊျမင့္ပါ”
“အျပင္က ငွားလာတာထင္တယ္”
“အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး လိုက္လာတာ မသိဘူး မွတ္သလား”
“အေၾကာင္းရွိတာေပါ့”
“ဘာလဲ”
“သိသားနဲ႔”
“သိပါဘူး”
“မေအးမယ္ဟာ.... လူေတာ္ပဲ၊ အေပြးျမင္ ဒီအပင္ ဘာအသံုးက်တယ္ဆိုတာ သိရမွာေပါ့”
“သူ႔ကို ေမးစရာတစ္ခုရွိတယ္...”
“အဲဒါသိလို႔ လိုက္လာတာေပါ့”
“ေဖာက္ၿပီ အေကာင္းေျပာမလို႔ဟာ”
“ဘာကိုလဲ”
“သူ႔နာမည္လည္း သိထားခ်င္လို႔ပါ...”
“နက္ျဖန္မွ ေျပာမယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔...”
“ရွက္လို႔”
“သူကမ်ား...”
နာမည္သိခ်င္ရင္ နက္ျဖန္ ယုဒသာန္ လမ္းထိပ္က အုတ္ခံုေလးမွာေစာင့္”
“ေဟ့ တို႔လည္း အေျဖမေပးဘဲ အႏိုင္နဲ႔ မပိုင္းနဲ႔။ ေဟ့... အို...သိပ္ဆိုးတဲ့ ေကာင္ေလး ...”

ဗုဒၶဟူးေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း- M ၁၀၂

“ဒီမယ္ မင္း မေအးမယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္လား”
“ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ”
“မေအးမယ္ ေက်ာင္းမတက္ဘူးလား”
“တက္သားပဲ”
“မေတြ႕လို႔ပါ”
“ကၽြန္မနဲ႔ အျမဲတမ္းတြဲလ်က္ပဲ”
“ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတာက တစ္ေနရာပဲ”
“ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာမွ ကၽြန္မ မသိဘဲ”
“ခင္ဗ်ားကို ခ်ိန္းတာမွ မဟုတ္တာ”
“ရွင္နဲ႔ သူနဲ႔သိလို႔လား”
“မသိဘဲ ခ်ိန္းပါ့မလား”
“သူ ရွင္နဲ႔ မေတြ႕ခ်င္လို႔ ေနမွာေပါ့....”
“မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ”
“ကိစၥရွိလား.....”
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို သူသိခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ပါ၊ ခု....သူဘယ္သြားလဲ”
“အေဆာင္ျပန္သြားၿပီ။ ယူ႔နာမည္ ေျပာခဲ့ေလ.....”
“ေမာင္ လို႔ ေျပာေပးပါ”
“ဘာရယ္”
“ေၾသာ္ “ေမာင္” လို႔ပါ”

ၾကာသပေတးေန႔
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ေရွ႕

“ေဟ့ ေဟ့....”
“ကိုယ့္ကို ေခၚတာလား”
“သူ႔ကိုေပါ့...”
“ဆန္းတယ္ေနာ္”
“ဘာကိုလဲ”
“ခ်ိန္းမထားလည္းပဲ ေတြ႕တတ္လို႔ပါ”
“မခနဲ႔ပါနဲ႔ .... မေန႔က တို႔ေနမေကာင္းလို႔ မလာတာပါ....”
“ကိုယ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ ပိုေနမေကာင္းမွာ စိုးလို႔လား”
“အင္း... ဟုတ္တယ္”
ကိုယ္ကေတာ့ မေအးမယ္ကို မေတြ႕လို႔ ရင္ပူလိုက္တာ”
“လြန္တယ္ကြာ- တကယ္ပဲ”
“ခုေကာ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ရွိရဲ႕လား”
“သူကေကာ”
“မေအးမယ္က ... အေတြ႕မခံမွာ စိုးေနတာ”
“မေန႔က သူ႔ကိုသတိရေနပါတယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔”
“ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာမွာ သူေစာင့္ေနမွာကို သနားလို႔ေပါ့”
“သူ သူလို႔ မေခၚပါနဲ႔၊ နာမည္ ေျပာခဲ့သားပဲ”
“သူေပးတဲ့နာမည္လား”
“အင္းေပါ့”
“ခု ဘယ္ေခၚလို႔ ျဖစ္ပါမလဲ”
“မနက္ျဖန္မွ ေခၚမယ္ေလ”
“ဒီတစ္ခါ `မေအးမယ္´က စခ်ိန္းတာေနာ္”
“ဘာလဲ၊ သူက ကလဲ့စား ေခ်မလို႔လား ေရွာင္ေနမွာလား...”
“မေအးမယ္နဲ႔ဆို ဘယ္ကို သြားရသြားရပါ”
“နက္ျဖန္လာေခၚေလ”
“ဘယ္ကိုလဲ”
“တုိ႔အေဆာင္ကိုေပါ့”
“ၿပီးေတာ့ ဘယ္သြားၾကမလဲ”
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကိုေပါ့လို႔”

ေသာၾကာေန႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း

“ေရခဲေရ ေသာက္ခ်င္ေသးတယ္...”
“ဟင္... ေက်ာက္ေက်ာဆိုင္မွာလည္း ေသာက္ခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား..”
“သူ႔ကိုေတာင္ လက္တို႔ရေသး၊ ေရေတြက မသန္႔လို႔...”
“ဟုတ္လား”
“ဒီမွာက အ၀ေသာက္ ငါးျပား၊ ေရာင္းတဲ့ ေကာင္ကေလးကလည္း သနားစရာ..”
“ဘဝဆိုတာ ဒီလိုေပါ့၊ ဟိုဥစၥာ အင္း”
“လြန္တယ္ကြာ.. တကယ္ပဲ..”
“ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ”
“ေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္..”
“ေရာ့ ဆယ္ျပားေစ့ အေလးေစ့”
“ေဟာ့ေတာ့...”
“ဘာျဖစ္လိ႔ုလဲ”
“ကိုးဆယ္ငါးေပါင္တဲ့ ႏွစ္ေပါင္ေတာင္မွ တိုးလာတယ္...”
“ေဗဒင္ ကတ္ျပားလည္း ရတယ္ မဟုတ္လား၊ ဘာတဲ့လဲ”
“ဟီဟိ”
“ရွက္ရျပန္ၿပီ၊ ကဲ တိုးတိုးေလးေျပာ”
“မ်က္စိမွိတ္ထားမွ”
“ကဲပါဗ်ာ... မွိတ္ပါၿပီ”
“အင္း... အဟမ္း ဘာတဲ့ မိမိအား တစ္ဖက္သတ္ ပိုးပန္းေနသူအား မခ်စ္လိုက္ပါႏွင့္တဲ့”
“အလကား ေဗဒင္ကို ကိုယ္မယံုဘူး”
“တို႔ေတာ့ ယံုပါတယ္..”
“ကဲ.. ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ”
“သိဘူးေလ ခုဘယ္ႏွနာရီလဲ..”
“သံုးနာရီခြဲေတာ့မယ္..”
“သူေကာ ဘယ္သြားခ်င္လဲ”
“သံုးနာရီခြဲဆိုေတာ့ ... ေဟ့... သံုးဘီး ေဟ့...”
“ကားဆရာ ဝိဇယ႐ုံကို ျမန္ျမန္ေမာင္းပါ ေနာ္...”
“ဝိဇယ႐ုံမွာ (Show Down) ျပေနတာ ေသခ်ာတယ္ေနာ္”

စေနေန႔
အင္းလ်ားကန္ေစာင္း

“ငိုပါနဲ႔ မေအးမယ္ရယ္”
“.........................”
“မေအးမယ္ကို ေမာင္ခ်စ္ပါတယ္”
“တို႔ ႀကိဳးစားပါတယ္ကြယ္.. ဒါေပမဲ့ ငိုခ်င္တယ္”
“ေမာင့္ကို မေအးမယ္ ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား”
“ေမာင္ဟာေလ”
“တိတ္ပါ ေအးရယ္”
“အျမတ္တႏိုးထားအပ္တဲ့ ဘဝတစ္ခု ဆံုးရၿပီေမာင္”
“ေမာင့္မွာ.... အျပစ္မကင္းပါဘူး....၊ ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“တို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း မေစာင့္စည္းတာပါ”
“ေအးေလးရယ္”
“အို.. ေမာင္ရယ္ ...”

တနဂၤေႏြေန႔
အင္းလ်ားကန္ေစာင္း

“ေမာင္ေရ”
“ဗ်ာေရ”
“နက္ျဖန္က်ရင္ေလ”
“လက္မွတ္ဝယ္ထားၿပီးပါၿပီဗ်ာ”
“ဟယ္ ေမာင္ရယ္ လိမၼာလိုက္တာကြယ္”
“ခ်စ္ေတာ့ အလိုက္သိရတာေပါ့”
“လြန္ၿပီေဟ့... အို..”
“ေရွးလူႀကီးေတြ သိပ္ေတာ္တာပဲ၊ ပင္လယ္ေရေသာက္ရသလိုပဲ”
“ေဟး.. သနပ္ခါးေတြ ပ်က္ကုန္ၿပီကြာ ..”
“ပ်က္လက္စနဲ႔ မလွဘူး။ အကုန္ဖ်က္ပစ္မွေပါ့......”
“မရဘူး...မရဘူး၊ ဖယ္ကြာ... မြန္းတယ္ ...”
“အို... သိပ္စကားမ်ားတဲ့ ပါးစပ္ကေလး”
“...........................”

တနလၤာေန႔
သမၼတ႐ုပ္ရွင္႐ုံ

“မင္းသားက ေခ်ာလည္း မေခ်ာဘူး”
“အမူအရာ ေကာင္းသားပဲ ”
“နက္ျဖန္က်ရင္ေလ”
“လွမွတို႔က ႀကိဳက္တာ”
“ေမာင္က်ေတာ့ေကာ”
“ေမာင္က ေခ်ာပါတယ္”
“ေဟ့...ေတာ္ေတာ့... ကဲ ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ...”
“သိဘူးေလ...ဘယ္ႏွနာရီလဲ”
“သံုးနာရီခြဲေတာ့မယ္..”
“ေမာင္ေကာ.. ဘယ္သြားခ်င္လဲ..”
“ေဟ့...သံုးဘီး၊ ဟိုး..ဟိုး...”
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမွာ ေခါက္ဆြဲ ဝင္ဝယ္ရေအာင္”
“ဒီမွာ... ကားဆရာ၊ မၾကာပါဘူးဗ်ာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို အရင္သြားရေအာင္”
“ပိုေပးပါ့မယ္ရွင္”
“ၿပီးေတာ့ အင္းလ်ားဂ်ဴးဘန္းကို သြားမယ္ေလ”

အဂၤါေန႔
တိုက္ခန္းတစ္ခု (ဝင္ဒါမီယာ)

“ဒါနဲ႔ ခ်စ္တယ္ဆို...”
“ဒီေန႔ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္....”
“မရဘူး မရဘူး....”
“ဟင္း... ေမာင္ေနာ္...
ဘို႔တစ္ဘုိ႔တည္း မၾကည့္နဲ႔ေနာ္ကြာ-”
“ခ်စ္လို႔ေပါ့”
“နက္ျဖန္က်မွကြယ္...”
“ခုမွပဲ... ခုမွပဲ...”
“ေတာ္ၿပီေမာင္... ေမာင့္ကိုမုန္းတယ္..”
“တကယ္လား...”
“တကယ္..”
“ေကာင္းပါၿပီ ေအးရယ္..”
“ဟင္း ... သူ႔စိတ္ႀကီးပဲ...”
“ေမာင္ ဝမ္းနည္းတယ္...”
“ဟယ္ ေမာင္မ်က္ရည္ေတြနဲ႔..”
“............................”
“ေမာင္ရယ္ ခက္ပါလားကြယ္...”
“............................”
“မငိုပါနဲ႔ကြယ္... တို႔ပါငိုမိလိမ့္မယ္...”
“....................”
“ကဲ... တိတ္ေတာ့ေနာ္”
“ေအးကို ခ်စ္လို႔ပါ”
“ေမာင့္ကို ခ်စ္လို႔သာေပါ့”

ဗုဒၶဟူးေန႔
အႏုပညာအသင္းေရွ႕

“ဒီမယ္”
“ဆိုေလ”
“မေအးမယ္နဲ႔ မေတြ႕ဘူးလား..”
“သူ ေက်ာင္းမတက္တာ ၾကာၿပီ...”
“ေက်းဇူးပါပဲ...”

ၾကာသပေတးေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း - M ၁၀၄

“ဒီမယ္... မေအးမယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း”
“ေအးအေၾကာင္း ေမးမလို႔လား...”
“ဒါေပါ့”
“ညေနက်ရင္၊ အရင္ေနရာကို လာခဲ့ပါတဲ့ ...”
“ေက်းဇူးပါပဲ..”
“လိုပါဘူး”

ေသာၾကာေန႔
ဗဟိုစာၾကည့္တိုက္

ဒီမယ္... ေအးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း”
“မေန႔က ေအးနဲ႔မေတြ႕လို႔ မဟုတ္လား”
“ခင္ဗ်ား.. ေနာက္လိုက္တာလား”
“အို႔ ရာရာစစ ”
“ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ေအးက ေစာင့္ခိုင္းတာလို႔ ေျပာေသးလဲ...”
“မေန႔က သူဒီအတိုင္းမွာသြားလို႔ေပါ့”
“ဒီေန႔ေကာ - ဘာမွာလိုက္ေသးလဲ”
“ေနာက္ကို မေတြ႕ၾကပါစို႔နဲ႔တဲ့၊ သူ႔ကို ေမ့လိုက္ပါတဲ့၊ သူကလည္း ေမ့လိုက္ေတာ့ မယ္တဲ့..”
“သူ စိတ္ေျပာင္းၿပီေပါ့..”
“စိတ္တစ္ခု... ႐ုပ္ကိုးဆယ္တဲ့....ရွင္”
“ခုလိုကူညီတာ ေက်းဇူးမ်ားစြာပါပဲ...”
“လိုပါဖူး”

စေနေန႔
မႏၲေလးေဆာင္
အခန္း- M ၁၀၄

“ဒီမယ္...ေအးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း”
“ဘာလဲ.. ေအးအေၾကာင္း ေမးဦးမလုိ႔ လား...”
“ဟုတ္ပါဘူး”
“ဒါ့အျပင္ ဘာကိစၥမွ မရွိပါလား”
“ရွိတာေပါ့”
“ဘာကိုလဲ”
“ေမးစရာ ရွိေသးလို႔ေပါ့”
“ဘာကိုလဲ”
“ေၾသာ္... နာမည္ေလးသိပါရေစ”
“....................”
“ေျပာေလ... နာမည္ေလးက ဘာတဲ့လဲ ကြယ္...”
“သိဘူး”
“ဟယ္.ဆန္းလိုက္တာေနာ္၊ ဒီနာမည္မ်ိဳး ဒီတစ္ခါပဲ ...ၾကားဖူးတယ္`သိဘူး´ တဲ့”............................။


`စေနခ်စ္သူ’ဝတၳဳတိုကိုေတာ့ ရည္းစားမ်ားတဲ့ လူငယ္ေတြ အေၾကာင္းဖြဲ႕တာပါ။ ကိုယ္ေတြ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ ေမာင္သင္းေအာင္ (မံုရြာ) (ယခု ျမင့္ေဆာင္)ေရးတဲ့ ဝတၳဳတိုေလးကို ေရးဟန္ပံုစံသေဘာက်တာနဲ႔ သူ႔ဆီက ခြင့္ေတာင္းၿပီး ျပန္ေရးခဲ့တာပါ။

သုေမာင္

မွတ္ခ်က္။
ဒီဝတၳဳတိုကေလးကို Perfect မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သိမ္းထားတာလည္း အေတာ္ၾကာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မူလတင္ထားတဲ့ ပိုင္ရွင္အား ခြင့္မေတာင္းပဲ တဆင့္ျပန္လည္တင္ျပျခင္းကို နားလည္မည္ဟု ထင္ပါသည္။

ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။

Friday, November 12, 2010

ကုန္းေဘာင္ေနာက္ဆံုးေသြးစက္၏ ပံုရိပ္မ်ား




ျမန္မာဝတ္စံုနဲ႔ က်က္သေရရွိလွတဲ့ ျမန္မာေသြး (ရိုးရိုးေသြးေတာင္မဟုတ္ဘူး၊ ဗမာ့ေတာ္ဝင္ေသြး) တစ္ဝက္ပါတဲ့ သူမအလွဟာ ဘယ္ေလာက္လွပ က်က္သေရရွိလိုက္သလဲဗ်ာ။
ဘိုကျပား အဂၤလိုဗားမားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူမဟာ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးဆယ္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက ျမန္႔မာသမိုင္းမွာ ဟိုးေလးတစ္ေက်ာ္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားဖူးသူ တစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖေျပာျပလို႔ သူမနာမည္ကို ၾကားခဲ့ဖူးတယ္ဆိုယံု ေလာက္ပါပဲ။ သူမနာမည္ၾကားခါစကဆို အေတာ္ေလးလွတဲ့ နာမည္ပဲလို မွတ္ယူခဲ့ဖူးတယ္။ နာမည္ေလးတင္လွတာမဟုတ္ပဲ သူမဓာတ္ပံု ျမင္ေတာ့လဲ တေခတ္တခါက အေတာ့္ကို နာမည္ၾကီးခဲ့တာပဲဆိုတာ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ယံုသြားေတာ့တယ္ဗ်ာ။သူမ အမည္ကေတာ့ “ရတနာနတ္မယ္” ဆိုတာပါပဲ။

ရတနာနတ္မယ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးေဟာင္း ဦးေနဝင္း၏ တတိယ အိမ္ေထာင္ဘက္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ First Lady တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ရတနာနတ္မယ္သည္ ၾသစေၾတးလ် ႏုိင္ငံသား အဂၤလိပ္ လူမ်ဳိး ျပင္ဦးလြင္၊ ျမင္းၿပိဳင္ကြင္း ျမင္းဒိုင္ခ်ဳပ္ ဘြက္ကီ ျမင္းပြဲဒိုင္ Mr Herbert Bellamy ႏွင့္ လင္းပင္ထိပ္တင္မလတ္၏ သမီးျဖစ္သည္။ ၁၉၃၁-ခုႏွစ္တြင္ ရတနာနတ္မယ္ကို ေမြးဖြားခဲ့၍ အဖိုးအဖြား ျဖစ္ေသာ လင္းပင္မင္းသားႀကီးႏွင့္ ေရနံသာခင္ခင္ႀကီးတို႔က အသက္ႀကီးမွ ကေလးရေသာေၾကာင့္ နတ္ကေပးေသာ ကေလးဟုဆိုကာ လင္းပင္ထိပ္တင္မလတ္၏ သမီးကို ရတနာနတ္မယ္ဟု အမည္ေပးခဲ့သည္။ ကေနာင္မင္းသား၏ ျမစ္ေတာ္တေယာက္ ျဖစ္သည္။


၁၉၇၆ ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔ထုတ္ ေၾကးမုံ မ်က္ႏွာဖုံးသတင္း

လင္းပင္ မင္းသားႀကီး၏ သမီးေတာ္ ထိပ္တင္မလတ္က အသက္ ၃၆ ႏွစ္မွာ သူမထက္ ၁၆ ႏွစ္ ႀကီးတဲ့ ၾသစေၾတးလ် ႏုိင္ငံသား အဂၤလိပ္ လူမ်ဳိး ဘြက္ကီ ျမင္းပြဲဒိုင္ Mr Herbert Bellamy နဲ႔ လက္ထပ္တယ္။ ေလးႏွစ္ၾကာမွ သူမကို ေမြးသည္။ သူမ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အသက္ ၂၂ ႏွစ္မွာ ပထမ အိမ္ေထာင္ ျဖစ္တဲ့ အီတာလ်ံ လူမ်ဳိး၊ WHO က ဗမာျပည္မွာ တာဝန္က်တဲ့ ဆရာဝန္တေယာက္နဲ႔ ၁၉၂၁ခု ေအာက္တိုဘာလမွာ လက္ထပ္ခဲ့ပါသည္။ သားေလး ၂ေယာက္ ရသည္။သူမကို အခ်ိဳ႕က သစ္ခြစုေဆာင္းသူလို႔ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူမဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အေတာ္ၾကာၾကာ ေနထိုင္သြားခဲ့ပါတယ္။

လင္းပင္မင္းသားၾကီး ႏွင့္ ေရနံသာခင္ခင္ၾကီးတို႕ႏွစ္ဦးစလံုးက ေခ်ာေမာခန္႔ညားၾကသလို သူတို႔ရဲ႕သမီးေတာ္ ထိပ္တင္မလတ္ကလည္း ေခ်ာေမာျပီး အဂၤလိပ္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ထင္ရွားခဲ့တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။။ သူနဲ႔ Mr Herbert Bellamy ကေမြးလာတဲ့ ရတနာနတ္မယ္ကေတာ့ အေဖအေမ အဖိုးအဖြားရဲ႕ အလွအေပေတြ စုျပီး ျမန္မာေသြးနဲ႔ အေနာက္ေသြးေႏွာတဲ့သူမို႔လို႔ အင္မတန္လွပပါတယ္။ ေခတ္ပညာတတ္ျပီး ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ၾကီးျပင္လာခဲ့သူမို႔ ရတနာနတ္မယ္ဟာ လူဂုဏ္တန္နဲ႔ အဂၤလိပ္အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။

ျပင္ဦးလြင္ စိန္႔မိုက္ကယ္ အမ်ိဳးသမီး အထက္တန္းေက်ာင္း (ယခု အထက ၄)မွာ အထက္တန္းအထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ျမင္းစီး ကၽြမ္းက်င္သူ၊ တင္းနစ္ရိုက္ရာမွာ ထူးခၽြန္သူ၊ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းသူ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါသည္။ သူမကို တခ်ိန္တုန္းကဆိုရင္ she was once the cream of Rangoon society during the 1950s and 1960s လို႔ေတာင္ ေျပာၾကပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး ရတဲ့ကေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ကုန္းေဘာင္မင္းမ်ိဳး အဘိုးအဘြားေတြက သူ႕ကို အေတာ္ေလး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပံု ရပါသည္။

ယခုအခါမွာေတာ့ အီတလီ၏ နာမည္ေက်ာ္ Tuscany ျပည္နယ္ ၿမဳိ႕ေတာ္ ျဖစ္ေသာFlorence မွာ ေနထိုင္သည့္ Ms June Rose Bellamy (ေခၚ) ရတနာနတ္မယ္ သည္ Associazione Culturale Arte e Gastronomia Orientale ဆိုင္ ဖြင့္ထားပါသည္။

Ms June Rose Bellamy

ဖေလာရန္႔ ၿမိဳ႕မွာ Studio June Bellamy ဆိုေသာ Cooking School ဖြင့္ထားပါသည္။ သူမဟာလည္း ေက်ာ္ၾကားသည့္ Chef တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူမရဲ႕ ဝဘ္ဆိုဒ္ေလးမွာ ျမန္မာအေငြ႕အသက္ေလးေတြ ျမင္ႏိုင္ပါေသးသည္။ သူမရဲ႕ ဒီအခန္းေလးထဲမွာ သူ႕ဖခင္ ဝါသနာပါတဲ့ ျမင္းပံုေတြကို အမွတ္တရ ေရးဆြဲထားသလို သူ႕အဘိုး လင္းပင္မင္းသားႀကီးနဲ႔ ေရနံ႔သာ ခင္ခင္ႀကီးတို႔ရဲ႕ မဂၤလာပြဲ ပံုကိုလည္း ေရးဆြဲထားတယ္လို႔ သိရသည္။



Herald Tribune အဖြဲ့အစည္းကေန ၾကီးမွူးက်င္းပတဲ့ The World We Want ဆိုတဲ့ ဖိုရမ္မွာ ျမန္မာျပည္ ကိုယ္စားျပဳ တက္ေရာက္ရ သူေတြက ရတနာနတ္မယ္နဲ့ ရစ္ခ်က္ထြန္းညြန္႔တို့ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ နိုင္ငံေပါင္း ၁၆နိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ၃၂ဦး တက္ေရာက္ျပီး ကမၻာ့နိုင္ငံ တစ္ခုနဲ့တစ္ခု ျကားက ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမွု၊ အခ်စ္အမုန္း အာဃာတေတြကို ဖယ္ရွားျပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ ကမၻာ့မိသားစုျကီး တစ္ခုလို တည္ေဆာက္ၾကမယ္ ဆိုျပီး က်င္းပခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ခန့္မွန္းခ်က္အရ ၁၉၅၀ ဝန္းက်င္ ျဖစ္မယ္လို့ ထင္ပါတယ္။ ရတနာနတ္မယ္ အသက္ ၂ဝ ေလာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။






လူတိုင္းလို ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံရဲ႕ စပိုင္လုပ္လုိ႔ ဦးေနဝင္းက ေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ေကာလာဟလကို ေမးေတာ့ သူမက ရယ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမကို ဦးေနဝင္းက ေဆးလိပ္ျပာခြက္နဲ႔ ပစ္ေပါက္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ မႏွစ္ၿမဳိ႕စရာ ျဖစ္ရပ္ကိုေတာ့ သူမက နာနာက်င္က်င္ ဝန္ခံပါတယ္။ ေနာက္တေန႔ ခ်က္ျခင္းပဲ သူမဟာ စင္းလံုးေလယာဥ္ တစင္း နဲ႔ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာလာႏုိင္ခဲ့တယ္။ လက္ထပ္အၿပီး ၅ လ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တိုေလး အတြင္းမွာပဲ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ အဲဒီ အေၾကာင္းေတြကို သူမက Sin of Pride လုိ႔ ဆိုခဲ့ၿပီး သူမကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ လူေတြအတြက္ ဘာမွ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဘဲ အရွံဳးနဲ႔ သက္သက္ ထြက္ခြာခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျပန္ေျပာင္း ဖြင့္ဟခဲ့တယ္။ ၅ လတာ ၾကံဳဆံု ခဲ့ရတဲ့ ဦးေနဝင္းကိုေတာ့ တကယ့္ ဉာဏ္နီ ဉာဏ္နက္နဲ႔ အရာရာကို ၾကိဳးကိုင္ ျခယ္လွယ္ႏုိင္သူႀကီး တေယာက္ လုိ႔သာ မွတ္ခ်က္ ျပဳထားတယ္။
မၾကာေသးခင္ ႏွစ္ေတြကေတာ့ သူမရဲ႕ အသက္အစိတ္ ရွိၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေျမးေလးနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ အလည္ ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းက ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ လူမူေရးလုပ္ငန္း တခ်ိဳ႕ တြဲဖက္ လုပ္ကိုင္ေနသလို နာဂစ္ မုန္တိုင္း ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာလည္း ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အေၾကာင္း သိရသည္။


ေနာက္ျပီး ရတနာနတ္မယ္ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ထပ္သိခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီေနရာေလးေတြမွာ သြားေရာက္ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။
Griffith Review
ဝီကီျမန္မာ
ညီလင္းဆက္
Studio June Bellamy
LIFE Images (ရတနာနတ္မယ္၏ ငယ္ရြယ္စဥ္ပံုရိပ္မ်ား)