တိမ္ဝွက္တဲ့လမင္း
လသာတဲ့ညမွာ ငါက်ရႈံးခဲ့တယ္။
ငါကမွ
ေနရဲရဲ ေသရဲရဲ မဟုတ္တာ။
မာန္ပ်ိဳတံခြန္ လႊင့္ထူလို႔
ဖန္တရာ ထပ္ေအာင္ေပြးခဲ့တယ္။
ဒီသံသရာ အခ်စ္ေက်ာ့ကြင္းမွာ
ဝပ္ဆင္းကာေမ်ာ။
ရမက္ေၾကာင့္ရလဒ္
အျပစ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ခတ္ခံရတယ္
ဘယ္ညာျပန္ ေၾကာမဆန္႔ႏိုင္ေအာင္
တိမ္သြားတဲ့လမ္းမွာ
လမင္းကို ကာစင္တင္
ၾကိဳးေပးသတ္တယ္
ဒီတၾကိမ္လည္း ေသရျပန္ေရာ။
ခ်မ္းဧအိမ္
လသာတဲ့ညမွာ ငါက်ရႈံးခဲ့တယ္။
ငါကမွ
ေနရဲရဲ ေသရဲရဲ မဟုတ္တာ။
မာန္ပ်ိဳတံခြန္ လႊင့္ထူလို႔
ဖန္တရာ ထပ္ေအာင္ေပြးခဲ့တယ္။
ဒီသံသရာ အခ်စ္ေက်ာ့ကြင္းမွာ
ဝပ္ဆင္းကာေမ်ာ။
ရမက္ေၾကာင့္ရလဒ္
အျပစ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ခတ္ခံရတယ္
ဘယ္ညာျပန္ ေၾကာမဆန္႔ႏိုင္ေအာင္
တိမ္သြားတဲ့လမ္းမွာ
လမင္းကို ကာစင္တင္
ၾကိဳးေပးသတ္တယ္
ဒီတၾကိမ္လည္း ေသရျပန္ေရာ။
ခ်မ္းဧအိမ္
ကိုခ်မ္းေရ ကဗ်ာႏုႏုေလး လာဖတ္တယ္ဗ်ိဳ႕.. ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကအစ လွတယ္။
ReplyDeleteကဗ်ာေလးလာဖတ္သြားပါတယ္။
ReplyDeleteကိုခ်မ္းေရ.....
ReplyDeleteေပ်ာာက္ေနတာ အေတာ္ၾကာ.....။
ေပၚလာျပန္ေတာ့လည္း ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔...။
“လမင္းကို ကားစင္တင္
ၾကိဳးေပးသတ္တယ္
ဒီတၾကိမ္လည္း ေသရျပန္ေရာ”.....
အရမ္းမိုက္တယ္.........း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
လာခံစားသြားပါတယ္ ကုိေရခ်မ္းေရ
ReplyDeleteမေတြ႕တာေတာင္ ၾကာျပီေနာ္ ေနေကာင္းပါရဲ႕လား