အသိုက္ ႏွင့္ အေမ့အလြမ္းသင္ရိုး တမ္းခ်င္း

"အသိုက္"

တိမ္ေတြက ျပိဳ
မိုးမည္းေတြ ညိဳ
ေခါင္က မိုးယို
တဲအိုေလးထဲ
ေၾကာက္အားပို
သားငယ္ အငို
ေခ်ာ့ျမဴအားေပး
ရင္ေငြ႔ေထြးကာ
ႏို႔တိုက္ရွာတဲ့
အို..ဘယ့္ မိခင္။

အမယ္က အို
သားက ပ်ိဳ
ၾကင္ယာစံု
သိုက္ျမံဳေလးထဲ
အူစိုေအာင္
တစ္ကိုယ္စာ
ၾကံဖန္စားရွာတဲ့
အမယ္အို႔ ဒုကၡ
သားငယ္ပ်ိဳ
ဂဃနဏ
မသိရွာဘူး။

ခ်မ္းဧအိမ္

♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡

"အေမ့အလြမ္းသင္ရိုး တမ္းခ်င္း"

ဒီကေန႔ ...........
အေမမ်ားေန႔ ေရာက္ျပန္ျပီ ေမေမ။

ေမေမ့ ေမြးေက်းဇူး ၊ ေကၽြးေက်းဇူး
မဆပ္ႏိုင္တဲ့ သားအတြက္
ေမေမ ခြင့္လႊတ္နားလည္ပါေစ ေမေမ။

ရင္ခြင္တစ္စံု ေပ်ာက္ရွခဲ့တဲ့
အမိမဲ့သား ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္
တုႏိႈင္းမရ ေမေမ့ ေမတၱာေတြ
ခဏခဏ ငတ္မြတ္ေနတယ္ ေမေမ။

အေမွာင္ကြယ္ရာ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ
တိတ္တိတ္ကေလးေဆြး၊ ျငိမ့္ျငိမ့္ကေလးေငးလို႔
အေမထြက္သြားတဲ့လမ္း ေမ်ာ္မွန္းတမ္းတေနမိတယ္ ေမေမ။

တစိမ့္စိမ့္ယို စီးဆင္းက်လာတဲ့
ေမေမ့ကိုလြမ္းတဲ့ သားမ်က္ရည္ေတြကေလ
ဘယ္သူ႔မွမျမင္ႏိုင္တဲ့ ႏွလံုးသားအတြင္းပိုင္း
တေနရာမွာေလ "တမ္းခ်င္းျမစ္" ျဖစ္လို႔ေပါ့။

ေမတၱာရုံလႊာ လႊမ္းျခံဳထားတဲ့
အေမ့ကြန္းခို ေအးရိပ္ျမံဳမွ
အေႏြးဓာတ္ဆက္လက္နဲ႔
တဖန္ျပန္ျပီး လွမ္းထြက္
ေထြးပိုက္လွဲ႔ပါ ေမေမ။

ခ်မ္းဧအိမ္

လူေတြအတြက္သာ တေနထြက္ တေနဝင္ အလုပ္ျပီးသြားၾကေပမယ့္
အေမ့ အလုပ္ကေတာ့ ထာဝရ မျပီးႏိုင္ဘူး။
လူသားေတြအတြက္သာ အခ်စ္သစ္ အခ်စ္ေဟာင္း ေျပာင္းလဲသြားၾကေပမယ့္
အေမ့ အခ်စ္ကေတာ့ ထာဝရ မအိုေဟာင္းႏိုင္ဘူး။

ရင္တြင္းျပတိုက္ထဲက လမ္းျပၾကယ္

ဝသုန္တည္တဲ့သစၥာ

ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။